Ocena zdolności Kredytowej i pozycji rynkowej przeu*iyvioi
a) zysk osiągany przez spółkę,
b) aktualna cena rynkowa akcji,
c) dywidenda płacona akcjonariuszom.
Oceny spółki dokonuje się poprzez porównanie następujących wskaźników: cena akcji do zysku na jedną akcję, cena jednej akcji do wartości księgowej, cena akcji do zysku powiększonego o amortyzację, czy dywidendową stopę zwrotu. Formuły owych wskaźników przedstawione zostały w rozdziale V. Dla oceny wykorzystuje się zarówno analizę techniczną, jak i fundamentalną, ponieważ włączenie aktualnego kursu powoduje zmianę wartości z uwzględnieniem sytuacji na rynku. Z kolei zysk, czy dywidenda dają podejście fundamentalne dla wyceny rynkowej akcji.
4.1. Analiza techniczna
Analizę techniczną stanowi efekt pracy wielu teoretyków i praktyków, którzy starali się znaleźć zbiór zasad dotyczących postępowania w przypadku wystąpienia określonych sytuacji na rynku papierów wartościowych. Metoda ta wykorzystywana jest do prognozowania kierunku trendu i jego dynamiki. Podstawą analizy technicznej są dane historyczne przedstawione za pomocą wykresów, cała ich analiza jest zaś formą studiowania tego, co dzieje się obecnie z uwzględnieniem tego, co działo się kiedyś. W literaturze dokonuje się podziału tej metody na klasyczną analizę techniczną oraz na nowoczesną analizę techniczną. Analiza klasyczna obejmuje:
— analizę trendu,
— analizę formacji,
— analizę wartości obrotów,
— teorię fal i cykli.
Wraz z rozwojem i upowszechnieniem się komputerów osobistych rozwinęła się nowoczesna część analizy technicznej. Opiera się ona na dużej liczbie wskaźników, obrazujących stan rynku giełdowego i generujących sygnały kupna i sprzedaży. Ze względu na ich konstrukcję wskaźniki te możemy podzielić na wskaźniki:
— oparte na cenie,
— oparte na wartości obrotów,
— łączące elementy ceny i obrotów.
Analiza techniczna, zarówno klasyczna jak i nowoczesna, opiera się na pewnych wspólnych zasadach, które są filarami całej analizy technicznej. Zasady te przedstawiają się następująco:
- rynek papierów wartościowych znajduje się ciągle w nierównowadze, spowodowanej przewagą popytu nad podażą bądź odwrotnie,
- kursy akcji podnoszą się i opadają w wyznaczonym trendzie,
- zmiany cen akcji mają charakter powtarzalny.
Pierwsza z tych zasad uznaje ruch cen papierów wartościowych za najważniejszy punkt, na który należy zwrócić uwagę, analizując sytuację na giełdzie. Kierunek tego ruchu jest uzależniony od wzajemnego stosunku między popytem i podażą. Studiując zmiany kursów akcji można z dużym prawdopodobieństwem poprawności uzyskać informację o kierunku decyzji inwestycyjnej.
Druga zasada oznacza, że istnieje znacznie większe prawdopodobieństwo kontynuowania ruchu akcji w określonym trendzie niż poza nim. Na uwagę zasługuje podobieństwo między tą zasadą analizy technicznej a pierwszą zasadą dynamiki Newtona. Isaak Newton stwierdził, że jeżeli na ciało nie działają żadne siły lub siły działające równoważą się, to ciało trwa w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnie prostoliniowym.
Trzecią zasadą jest cykliczny charakter kursów akcji. Zasada ta stała się podstawą dokonywania prognoz przyszłych tendencji w ruchach kursów akcji. Przedstawiciele analizy technicznej uważają, że wszelkie zmiany kursów akcji układają się w określone wzory, które wzbogacają proces prognozowania.
Stosowanie analizy technicznej umożliwia koncentrację uwagi na silnych i wyróżniających się tendencjach trendowych, przy jednoczesnym ignorowaniu tendencji słabszych i niestabilnych. Znalezienie trendu głównego i pominięcie trendu bocznego pozwala na uzyskanie przejrzystego obrazu rynku. Do zalet analizy technicznej można zaliczyć jej elastyczność i możliwość adaptacji do różnych sytuacji. Analiza techniczna znajduje zastosowanie na giełdach papierów wartościowych, giełdach towarowych oraz na giełdach financjal futu-res i opcji finansowych.
W analizie technicznej podstawowymi narzędziami przy pomocy których dokonuje się analizy są wykresy, za pomocą których dokonuje się przedstawienia danych liczbowych. Wykresy te budowane są w skali arytmetycznej i logarytmicznej. W pierwszym przypadku ruchy
253