Image0040

czyniąc wiele trudności jego mieszkańcom. Pozostał tam długo i kiedy sytuacja mieszkańców stawała się coraz trudniejsza, poprosili go o czas na podjęcie decyzji w liczbie dni, którą wspomnieli. Zgodził się na to Taqi ad-Dm, jednak zachorował i zmarł [30 IX 1191]¹ dwa dni przed upłynięciem terminu [ultimatum]. Wojska pozostawiły miasto, a jego syn i towarzysze przenieśli ciało do MiyafarqTn. Baktimur powrócił, zgromadził siły i umocnił swoją władzę, po tym jak wcześniej był bliski upadku. To wydarzenie było ulgą po okresie nieszczęść. Ibn Raśiq uniknął śmierci, a Baktimur uniknął utraty władzy.

W tym roku dotarły morzem posiłki do Franków znajdujących się w Akce. Pierwszym, który przybył, był Filip² król Francji. Był on jednym z najszlachetniejszych władców [Franków] ze względu na pochodzenie, mimo tego, że jego władza nie była zbyt wielka. Jego przybycie do [Akki] miało miejsce dwunastego dnia miesiąca rabf al-awwal [587 AH-9 IV 1191]. Nie przybył z tak dużą liczbą [wojsk], jak przypuszczano. Miał ze sobą sześć wielkich, wspaniałych okrętów, co podtrzymywało Franków na duchu. Kontynuowali więc walkę z muzułmanami będącymi w [Akce]. Saladyn przebywał w Śafer‘am³. Każdego dnia wyruszał i kierował się [42] na Franków, by zająć ich walką i odciągnąć w ten sposób od marszu na miasto. Posłał do emira Usamy⁴, zarządcy Bejrutu, rozkazując mu przygotowanie dostępnych statków, przyszykowanie ich do walki i wysłanie w morze, by uniemożliwić im atak na Akkę. [Emir Usama] uczynił to i posłał statki w morze. Po drodze napotkały pięć statków wypełnionych ludźmi króla Anglii⁵. Wysłał je [król Anglii], a stacjonowały one na Cyprze⁶, który miał być zdobyty. Statki muzułmanów zaatakowały flotę Franków i odniosły zwycięstwo. Muzułmanie złupili prowiant, ładunek Franków, dobra, a ich samych wzięli w niewolę. Napisał Saladyn do swych zastępców w Az-Zib⁷, rozkazując im uczynienie tego samego. Tak też

zrobili. Co się zaś tyczy Franków będących pod Akką to kontynuowali oni walkę, ustawiając siedem katapuft czwartego dnia miesiąca gumada al-ul& [587 AH-30

V    1191). Gdy dowiedział się o tym Saladyn, opuścił Sałar‘am i ruszył na nich, by wojsko nie męczyło się każdego dnia wyruszaniem i powrotem [od Franków). Zbliżył się do nich i atakował ich zza okopu za każdym razem jak [Frankowie) ruszali w ich stronę. Byli więc zajęci walką z nim i tym samym walka [Franków) przeciw przebywającym w Akce osłabła.

Następnie przybył król Anglii trzynastego dnia miesiąca gumada al-ulń [587 AH-8

VI    1191), wcześniej zdobył po drodze Cypr. Przejął go [43] od Bizancjum. Kiedy przybył, zwiódł jej władcę i zawładnął całą wyspą. Umocnił swoją władzę i wzrosła potęga Franków. Kiedy opuścił [Cypr], wyruszył do znajdujących się pod Akką. Dotarł do nich z dwudziestoma pięcioma wielkimi okrętami wypełnionymi ludźmi i dobrami. Frankowie zaczęli wyrządzać muzułmanom jeszcze większe i szkody. [Król Anglii] wyróżniał się odwagą, sprytem, siłą swych przekonań i cierpliwością Muzułmanie doznali przez niego wielkich, niespotykanych dotąd szkód. Kiedy dotarła wiadomość o jego przybyciu, Saladyn rozkazał przygotowanie statku wypełnionego ludźmi, ekwipunkiem i żywnością Został on przygotowany i wysłany z Bejrutu. Znajdowało się na nim siedmiuset wojowników⁸. Przypadkowo natknął się na niego król Anglii i zaatakował go. Żołnierze wykazywali cierpliwość w walce, ale kiedy stracili nadzieję na ratunek, dowodzący, a był to Ya‘qub al-Halabl⁹ dowódca Al-ćandariyya¹⁰, zszedł na najniższy pokład, podpalił go i zatopił [statek], aby Frankowie nie pojmali tych, którzy na nim byli oraz nie przejęli ich zapasów. Zatonęło więc wszystko co [44] było na [statku]. W Akce potrzebni byli ludzie, których wciąż brakowało, o czym już wspomnieliśmy. Następnie Frankowie zbudowali machiny i przy ich pomocy zaczęli się zbliżać. Muzułmanie podpalili część z nich, a część przejęli. Później Frankowie zbudowali tarany i ponownie zaczęli nacierać, więc muzułmanie wyszli i walczyli z nimi na zewnątrz miasta, zdobywając tarany. Kiedy Frankowie spostrzegli, że nic nie przynosi pożytku, wykonali duży i długi wał z ziemi¹¹ oraz ciągle przybliżali się do miasta walcząc zza niego i nie odnosząc szkody ze strony przeciwnika. Dotarli na odległość połowy wystrzału z łuku.

35

1

   Data za Al-Maqrtzim (9 ramatJSn 587 AH); Aljmad Ibn *AIT AI-MaqrizT, MawdUz wa al-i'tibar fidikr al-fjifaf wa al-'afar, Al-Q3hira 1270 AH [1854), II, s. 364-365.

2

   Filip II August, król Francji w latach 1180-1223.

3

   Sa&ram (Śafar-Amer, Śafaram)- m w Izraelu, w pobłiZu Akki

4

¹⁹⁶ UsSma, jego imienia nic podaje Baha* ad-Dln 144, choć mówi o tych zdarzeniach.

5

Mowa o Ryszardzie Lwic Serce, zob. Wstąp.

6

^I6ł Cypr, wyspa na M. Śródziemnym. Cypr został zajęty przez Ryszarda Lwie Serce, zob. Wstąp i niżej.

7

Az-Zib - hebr Hazafon, m. w Izraelu nad brzegiem M. Śródziemnego, napa od Akki

8

   Bah&’ ad-DTn 151 podaje, Ze było ich 650.

9

   Ya‘qGbal-Halabi, według Baha’ ad-DTn 151 pochodził on z Aleppo i był kapitanem okrętu.

10

   Być może mowa o perskiej jednostce wojskowej

11

¹⁷⁵ Jakiś rodzaj osłony, stosowany już wcześniej w trakcie działań oblęZniczych.