IMGP3468

Dzitjopa w bibliotece 65

opisywały też broszury w języku czeskim i niemieckim). Do tych wydawnictw Chrzanowskiemu nie udało się dotrzeć, dlatego o zależności powiadamia w trybie warunkowym. Piszący te słowa mógł sprawdzić drugi z wymienionych tytułów - rzeczywiście. Bielski z niego korzystał, zresztą swoim zwyczajem nieco ubarwiając. Natomiast, jak wykazał wcześniej Chrzanowski, część zatytułowana Poselstwo Czarta tureckiego jest skróconym tłumaczeniem (przekładanej też na czeski) broszury Litterae Sułtani Sulematmi Turcarum imp., missae Constantmopoli ad Ferd. imperatorem Rom. etc., ab Ebrahimo Strolschio, Palono apostata (Pataviae 1 $62).

Wreszcie kronika polska. Bielski niewątpliwie znał monumentalne dzieło Długosza, znał Kadłubka. Jednakowoż, jak sam przyznał, genealogię Polaków i przedchrześcijańskie ich dzieje zreferował za rękopiśmienną kroniką Bernarda Wapowskiego. Otóż pierwsza jej partia, obejmująca materiał do roku 1380. przepadła, a to. co o niej wiemy, zawdzięczamy głównie Bielskiemu^{1 21}. Natomiast zamieszczony w tym kontekście apokryficzny list Aleksandra Macedońskiego do Słowian przejęty został z kroniki Hąjka.

Przede wszystkim jednak, opowiadając wypadki sprzed roku 1506. posługiwał się historyk kroniką Macieja Miechowity^. Był to tekst od narracji Wapowskiego treściwszy, i - co ważne - nie podległy jeszcze w rym stopniu konwencjom humanistycznym, umiejętnie natomiast grupujący niektóre wypadki w ciągi problemowe. Lata 1506-1516 opow iadał autor za Ludwikiem Jodoiuem Decjuszem (De Sigismundi regis temporibta Ober Ul - edycja wraz z kroniką Miechowity, podobnie jak tegoż De wtustattbus Polononan liber I i Ar hgd-lonum familia liber /A. sporadycznie tylko zaglądając do Wapowskiego. Doszedłszy do roku 1516, musiał się jednak Bielski rad nie rad (jak pisze Chrzanowski) z Wapowskim przeprosić aż po rok 1535. aie duć skazany tyto ni to źródło, korzystał zeń jednak oszczędnie, dodgąc już garść wiadomości własnych (samodzielnie np. opisując porażkę z Tatarami pod Sokalem w 1519 roku - na nim właśnie oparł Sęp-Szarzynskr swoją Pieśń o Fncbitszu). Redagując trzeć ie wydanie, uwzględnił Bielski - połowicznie, o czym będzie mowa - kro-

1

^u Jeden z odpisy² y^nli|or—ni tafrwj Ckba z Kot²fc; - byt nrae ł ago —■kopra bnujSlał Biddi - H BnyCŁ Sifaran ii)ąw imufc spc&fceju SktiMai tfran ląąi ąt« » JIMim Wrocłw MU IM

2

ChrnnoH iti itTriir awpwl •odi^p pogiął o rtnoornę ni bak W apow&icgo - ep.de. t HT-113