IMGP6377

102 *HNAV /. J.UllUNAi WYllOii i>|_NM

^VM® Król się temu burzo dziwi).

A. ku swoim panom mówił: „Jeśliście o tym słyszeli Albo też nlcgdy widzieli,

Bych Ligurgowi winien był ^aiw<l A u niego co pożyczył?"

Rzekli, lż nie widali,

0    tym nigdy nie dychali;

Ezop rzekł; „Tak wyznawanie,

A czegóż dalej czekacie?

^,IM Samlżeścle się przyznali Ku gadce, którąście zadali''.

Król Naktanab. gdy to usłyszał, Przyjąwszy Szopa zawołał:

„O Ligurgul Błogo tobie,

*"* łże masz mędrca przy sobie".

Tam go więc pysznie darował

1    Ligurgowi dań posłał;

Ezop też króla pozdrowił,

Ku Babilonie się pokwapił.

Gdy się ku Babilonie przywiózł. Wielko dań królowi przyniósł: l.igurguN mu podziękował,

Slup mu złoty postawić dał.

A potym jął królu żędaó,

“^M Chcąc też Grecyją oględne,

By go raczył na czas puścić, Ślubując się zaslę wrócić;

Król go łaskawie opuścił.

Barzo wielką chwalą uczcił,

^14,1 Prosząc go, oby napotym

Aż. do śmierci mieszkał przy nim.

pr*|/Jqć - tu: objąć. przycisnąć.

3WI darować ~ obdHtować.

opulełć tu; puictć. uwolnić.