IMGP9076

16 B. oe Sahagon - Rzecz z azieJOw Nowe! Hiszpanii

Historia generał (por. León-Portilla, s. 214-220), współcześnie jednak znany jest tylko Códice Florentino (Kodeks florencki), czyli właśnie ten manuskrypt, który zabrał ze sobą de Seąuera. Możliwe jednak, że od razu zlecił on przygotowanie kopii rękopisu, którą znamy dziś jako Códice de Tolosa {Kodeks z Tolosa). Znajdują się w nim jednak błędy i pomyłki. Mimo to właśnie on stanowił podstawę do pierwszych, dziewiętnastowiecznych i późniejszych dwudziestowiecznych wydań Historia generał. i Sam Códice Florentino podzielony jest na dwanaście ksiąg. Każda z nichnapisana jest w języku nahuatl i w kastyiijskim. Tekst hiszpański nie jest jednak dokładnym tłumaczeniem wersji w nńhuatl. W wielu miejscach wersje się różnią, przekład hiszpański stanowi momentami jedynie streszczenie tekstu w języku indiańskim. Podstawę wydań stanowi zwykle tekst hiszpański. Kompletne wydanie przekładu wersji nahuatl pojawiło się jedynie w języku angielskim jako Florentine Codex. General History of the Things ofNew Spain w tłumaczeniu Arthura J. O. Andersona oraz Charle-sa£, Dibble’a.

Tematy poruszone w tekście zawartym w Códice Florentino dokładnie sódgowiadają tematom podejmowanym przez Sahaguna podczas jego badań. -Dotyczą zatem trzech sfer: boskiej, ludzkiej i natury. Pewnym dodatkiem do tego zestawu jest ostatnia księga poświęcona podbojowi terenów dzisiejszego Meksyku. Natomiast pierwsza jest księga, Która opowiada o bogach czczonych przez rdzennych mieszkańców Nowej Hiszpanii. Przedstawia ona panteon bóstw, ich wygląd oraz kult. Druga, Która mówi o kalendarzu, świętach i ceremoniach oraz ofiarach i uroczystościach, które rdzenni mieszkańcy Nowej Hiszpanii sprawowali na cześć swoich bogów, opisuje święta ku czci bóstw według porządku azteckiego kalendarza. Trze-pjM? pochodzeniu bogów podaje kilka mitów zawierających historie poszczególnych bóstw, informuje też o uroczystościach ku ich czci.

Czwarta księga O astrologii prognostycznej lub o sztuce wróżenia wykorzystywanej przez Meksykanów, aby dowiedzieć się, jakie dni zwiastowały,pomyślność, a jakie zły los oraz jaką naturę otrzymywali narodzeni w znakach. tutaj, omówionych, a które, jak się zdaje, należą do spraw ne-kromancji przedstawia wierzenia związane z urodzeniem w określonym znaku. Jednocześnie ukazuje ona związek znaków z poszczególnymi bogami i szczególny kult, jakim otaczali owe bóstwa urodzeni w konkretnym znaku. W księdze tej znaleźć można także swoiste horoskopy określające ęharąktery, i losy ludzi urodzonych w danym dniu. Piąta księga Mówj tpjf^śbp^ffkprzepowiedniach na temat przyszłości, które rdzenni mieszkańcy wywodzili z zachowania niektórych ptaków, zwierząt i gadziny. Opowiada o przewidywaniu przyszłości na podstawie zachowań pewnych zwierząt - na przykład sów, królików, drobnych płazów i gadów. Przedstawione są w niej także nocne zjawy, jak również wierzenia dotyczące konkretnych zdarzeń, czynności i ich konsekwencji, 1 także sposoby przeciwdziałania określonym wypadkom.

Szósta księga jest najobszerniejsza. Nosi tytuł O retoryce, filozofii moralnej i teologii ludności meksykańskiej, w których to znajdują się rzeczy bardzo ciekawe, dotyczące zawiłości języka oraz rzeczy niezwykle delikatne dotyczące cnót moralnych. Ta część kroniki zawiera najwięcej przykładów wspomnianych wcześniej Huehuetlahtolli. Są to liczne modlitwy do bogów oraz przemowy na różne okazje. W tym fragmencie znajduje się też bogaty opis czynności związanych z porodem i opieką nad małymi dziećmi. Można tu również znaleźć przykłady wyrafinowanych metafor języka nahuatl. Taki był bowiem cel tej księgi - ukazanie bogactwa języka Indian.

W siódmej księdze Która dotyczy astrologii i filozofii naturalnej rozwiniętej przez rdzennych mieszkańców Nowej Hiszpanii znajdują się opisy poszczególnych składników nieba i zjawisk z nim związanych, a więc księżyca, słońca, chmur oraz towarzyszących tym elementom natury wierzeń. W tym fragmencie znajduje się słynny mit o powstaniu słońca, a także relacja o corocznej ceremonii rozpalania nowego ognia.

Ósma księga pod tytułem O królach i panach oraz o sposobie wybierania ich, a także o ich rządach skupia się na poszczególnych' urzędach i na opisie władców. Prezentuje także szczegóły funkcjonowania określonych stanowisk i pewne reguły porządku społecznego. Dziewiąta księga O kupcach i osobach zajmujących się złotem, szlachetnymi kamieniami oraz drogocennymi piórami kontynuuje tematykę podjętą w poprzedniej księdze, drobiazgowo przedstawiając tytułowe zajęcia. Opisuje także ceremonie odprawiane przez osoby piastujące te stanowiska oraz charakter ich pracy, w tym sposób wytwarzania i obróbki niektórych przedmiotów.

Dziesiąta księga Owadach i cnotach ludności indiańskiej; o wewnętrznych i zewnętrznych częściach całego ciała; oraz o chorobach i zapobiegających im medykamentach, a także o narodach wywodzących się z tych ziem stanowi opis cech pożądanych i niepożądanych u poszczególnych członków rodziny, członków grup wiekowych, przedstawicieli poszczególnych zawodów. Kolejny fragment księgi opisuje choroby powszechnie pojawiające się wśród ludności indiańskim tgaz środki, przy pomocy których walczono z nimi. Ostatnia częśń^§V|gff#ą>oświęcona jest ludom, jakie (unwersytecka)

TiyyjOhi.