IMG76

jest często w gramach na metr kwadratowy i godzinę (g/m² • h) albo w milimetrach na rok (mm/rok). W przybliżeniu wartości liczbowe obu współczynników są dla stali nierdzewnych podobne. Przy dwustronnym działaniu medium korozyjnego wartości liczbowe tych współczynników należy podwoić. Stale o stopniu odporności korozyjnej wynoszącym do 0,1 g/m² • h są określane jako odporne na korozję. W praktyce mogą być stosowane stale o stopniu odporności do 1 g/m² • h, powyżej tej granicy stal nie ma wymaganej odporności korozyj nej.

Korozja wżerowa. Jak już wspomniano, odporność korozyjna stali nierdzewnych zależy od wytworzenia na jej powierzchni pasywnej warstwy. Jeśli na powierzchnię stali oddziałują jony chloru, bromu albo jodu, warstwa ta może w słabszych miejscach zostać przerwana. Na skutek tego w tych miejscach następuje wzmocnione oddziaływanie medium korozyjnego. Wynikiem tego są punktowe wgłębienia na powierzchni stali (rys. 8.94), które w krótkim czasie mogą się zamieniać w otwory przechodzące nawet na wskroś wyrobu. Korozja wżerowa jest

Rys. 8.93. Schemat ubytku materiału wskutek korozji równomiernej; A - grubość skorodowanego

materiału

Rys. 8.94. Korozja wżerowa: A - warstwa pasywna, B - miejscowe uszkodzenie warstwy pasywnej

i spowodowana tym korozja punktowa

486