IMG74

56

L,«v,-T

W tym samym czasie wiór powyżej warstwicy I przeszedł drogę L*^:

L. »v*-T

(1.49)

(1-50)

Przesunięcie s jest różnicą dróg L, i U :

s = L.-L,=v_d>-T-v,T

^{S =} T(^V* ~v,)

(1-51)

Z trójkąta O AB (rys. 1.40):

(152)

Podstawiając do wzoru (1.52) L, ze wzoru (1.49) otrzymujemy po przekształceniu.

(1-53)

Podstawiając (1.53) do (1.51) otrzymujemy:

i po przekształceniach:

\l
" H	1--Z-1 ya

(1.54)

otrzymujemy wzór na średnią prędkość na warstwicach obszaru O AB. gdy znamy: yi - ^h«-s“ s(y) - ze zgładu nasady wióra, lp-z prób skrawania.

1.2.7.2. Odkształcenie I prędkość odkształcenia w obszaru OAB Z rysunku (rys. 1.41) mamy:

Ry». 1.41. Szkic do wyznaczenia odkształcenia i szybkości odkształcenia obszaru O AB

Różnica przesunięć ós w płaszczyznach odległych o Ay będzie wynosiła:

(1-56)

As* a, -i,

Zgodnie ze wzorem (1.51) możemy zapisać:

Dla punktów przekrojów leżących bardzo blisko siebie można przyjąć, że:

T,.T,=T.

otrzymując, że:

As = (vd, -v„)T-(v_a -v„)T-(v„ -v_fi)T

A»“(v„-vjT    H

Odkształcenie postaciowe y możemy wyrazić zależnością:

058)

ós_K.-vjT

ay    Ay

Ody Ay -> 0. to y = tgp (rys. 1.41a). Im rzędna y jest mniejsza, tym kąt p jest większy, czyli wielkość odkształcenia y jest tym większa, im dany przekrój leży bliżej powierzchni natarcia. Z pomiarów dokonanych na zgładach przynarzędziowej warstwy wióra wynika, że wartość kąta P w okolicy powierzchni natarcia sięga 88-89', stąd y=3(M0, co znacznie przekracza wielkość odkształceń w obszarze tworzenia wióra.