spojlowanie programu robinsonowie
związków z programem, a stację telewizyjną do okresowego przerywania transmisji na żywo w celu udaremnienia prowadzonej
Pytanie brzmiało: czy wewnątrz kultu- Wysiłek przyniósł zaskakujące ry wiedzy jednostka ma prawo nie wiedzieć, efekty: zmusił uczestników do ub - precyzyjniej - czy każdy powinien mieć ponownego przemyślenia swoich możliwość ustalania warunków tego, ile chce >ie dowiedzieć i kiedy chce to zrobić. Lew mówi o kulturze wiedzy w kategoriach demokratycznych, a jednak możliwość wrzucenia na forum wszelkich informacji przez które- z rozmachem rewolty, gokolwiek z użytkowników zupełnie bez brania pod uwagę preferencji innych osób trąci totalitaryzmem. Patrząc na to z historycznego punktu widzenia, ostrzeżenia o spojlerach były środkiem umożliwiającym każdemu zdecydowanie, czy chce poznać wszystkie dostępne informacje. ChillOne i jego sojusznicy twierdzili, że takie ostrzeżenia nie są w tym wypadku potrzebne, bo celem całej grupy było właśnie spojlowanie. Jednak upublicznienie wszystkich odpowiedzi zakończyło grę, w którą wielu członków grupy chciało grać. Tak czy inaczej, taki argument zakłada, że wszelakie informacje odkryte przez ChillOne zostaną wew nątrz społeczności spojlerów.
W coraz większym stopniu informacje typu „spojler” zaczynają przenikać do innych publicznych list dyskusyjnych, gdzie są wyłapywane przez główne kanały informacyjne. Reporterka „The New York Times”, Emily Nussbaum, opisała ten fenomen jako „koniec zaskakującego zakończenia”, sugerując, że pogoń za wszelkimi możliwymi do zdobycia informacjami i ich przyspieszony obieg na różnych listach dyskusyjnych uniemożliwia stacjom telewizyjnym dochowanie tajemnicy7, a widzom nie pozwala na oglądanie kultowych programów' bez dowiedzenia się, co stanie się za chwilę. Jak wyjaśnia: ..Programy coraz bardziej upodabniają się do książek: jeśli chcesz wiedzieć, co się zdarzy później, po prostu zerkasz na ostatnią stronę [...] To takie dziwne pragnienie - kontrolowania historii, chęć zminimalizowania ryzyka rozczarowania. Mając spojlery pod ręką, widz może oglądać program z dystansem, analizując go jak krytyk, zamiast dać mu się zupełnie ponieść jak nowicjusz [...] Ale cena, jaką musisz zapłacić za taki przywilej, to fakt, że nigdy tak naprawdę nie oglądasz tego programu po raz pierwszy”-4. Kry tycy ChillOne zasugerowaliby, że problem sięga jeszcze dalej: jeśli chcesz aktynie uczestniczyć w życiu takiej społeczności, musisz zaakceptować tę wiedzą - czy tego chcesz, czy nie. Spojlowanie, przynajmniej wewnątrz społeczności fanów, przeniosło główny nacisk z gry polegającej na rozwiązywaniu zagadek na taką, w której chodzi o ujawnienie źródeł informacji.
ChillOne wpadł na swoje rewelacje przez przypadek. Jednak teraz fani wysyłali swoich własnych reporterów7. Od czasu Robinsonów: Amazonia ChillOne lub ktoś inny leciał do miejsca, gdzie krącony był program i przywoził stamtąd pokaźną ilość informacji na temat tego, co się działo. Dwa sezony później szczegółowa lista nadchodzących zwrotów akcji /.ostała opublikowana na Aint It Cool News, stronie internetowej odw iedzanej przez dużo,
.u
F.mily Nussbaum, Tełet-ision: The Etuiof the Surptise Em/ing, ..The New York l imes”. 9 maja 2004.