IMGU11

Żywieni*

Nlo należy takie podawać dziecku nic do jedzenia ml«j-d*y posiłkami, a zwłaszcza słodyczy, gdyż podanie cukru czy słodyczy jest przyczyną spadku łaknienia (zmniejsza *»c wtedy pobudliwość ośrodka głodu). Dzieci powinny otrzymywać tylko ograniczone ilości tłuszczu, to znaczy w granicach dziennych norm produktów, gdyż większe ilości tłuszczu są przyczyną spadku łaknienia. Tłuszcz długo pozostaje w żołądku i działa hamująco na wydzielanie soku żołądkowego. Wchodzi tu w grę również nadmierne spożywanie masła surowego i śmietany. Nie należy również podawać dzieciom między posiłkami mleka i Chleba, zwłaszcza smarowanego tłuszczem, obłożonego mięsem lub wędliną, gdyż dziecko chleb zje na pewno, ale nie zje potem przygotowanego posiłku, a zwłaszcza warzyw. Jeśli zdarza się, że dziecko jest głodne przed oznaczoną godziną posiłku (i bardzo niespokojnie objawia swój „głód"), to można mu podać jabłko łub inne owoce, porcją surówki lub mało słodki kompot, gdyż potrawy te nie dają uczucia sytości na czas dłuższy. Nie szkodzi jednak, jeśli dziecko poczeka trochę głodne na swój posiłek, gdyż wtedy z dużym apetytem zabierze się do jedzenia, tym bardziej jeśli sobie zlekceważyło poprzedni posiłek. Lepiej jest przyspieszyć (jeśli to możliwe) wydanie dziecku całego posiłku lub choćby niektórych potraw z obiadu, czy kolacji, aniżeli podać chleb. Dziecko dokarmiane między posiłkami, gdy nadchodzi pora posiłku, nie chce już jeść, bo „nie jest głodne", a za godzinę lub dwie prosi o jedzenie. Zachwianie regularności w spożywaniu posiłków jest przyczyną zupełnej dezorganizacji, a do tego dopuścić nie wolno.

Na brak apetytu u dziecka może również wpływać tle zorganizowany spacer przed posiłkiem (dziecko za ciężko i za grubo ubrane, spacer zbyt długi, dziecko zbyt długo szło lub zbyt długo i forsownie biegało itp.). Dziecko zmę* czone, będzie jadło bez apetytu i zainteresowania, pochłonięte wrażeniami. Dlatego też „spacer" lub zabawę

trzeba zakończyć na 20—30 minut przed obiadem lob kolacji- Przyczyną braku łaknienia u dziecka może być tak-że brak ruchu, spaceru i pobytu na powietrzu.

Ma brak łaknienia wpływa również zakłócenie spokoju dziecka przed posiłkiem, do których można zaliczyć: bolesne zabiegi, nagany, kary. groźby, krzyki lip.

Dziecko powinno spożywać posiłki w spokoju i w pogodnym na st roju.

Często najlepszym lekarstwem na brak apetytu u jedynaków jest regularność posiłków i zachowanie _Mpozornej obojętności", jak również zapisanie dziecka do przedszkola lub zapewnienie mu towarzystwa rówieśników. Towarzystwo osób dorosłych nie jest atrakcyjne dla dziecka przy stole, szczególnie jeśli dziecko staje się przedmiotem ogólnego zainteresowania, a najczyściej pi ku!"¹* iiti m krytycznych uwag związanych ze spożywaniem posiłków.

Jeśli chodzi o dzieci nerwowe, to należy dążyć do tego* aby stwarzać im przy spożywaniu posiłków zawsze ta same warunki, a poza tym stosować przed posiłkami te same czynności przygotowawcze, np. sprzątanie zabawek, nakrywanie do stołu, mycie rek itp. gdyż są one wstępem do uspokojenia i przysposobieniem układu nerwowego dziecka do nowego zadania. Dziecko nerwowo, nadmiernie wrażliwe na wszystkie zmiany, musi jadać punktualnie, na oznaczonym na stałe miejscu przy stole, gdyż przypadkowość (jedzenie w coraz to innym niejKęj i be z planowość odbija się na nim niekorzystnie. Dakclio nerwowe najlepiej je wtedy, gdy cala jego uwaga darowana jest na jedzenie i nic jej nie rozprasza. Dlatego też nie osiągniemy celu przez opowiadanie bajek, śpiewanie piosenek, czy wręcz zmuszanie go do jędaboią. Se należy też podczas posiłku wręczać now vćb raba wrak, książeczek I wprowadzać gości do pokoju, w którym dziecko je itp. — nowość pas ton ujm. taprtąia uwagę. Jeśli powtarza się to często, a dziecko zda lltity <b> Uw. ••dzieci jedzących”, obserwujemy spadek łakatanśa I da*e»