Kolendowicz7

pracować w ten sposób, że każda z nich przejmie część obciążenia P. Podobnie, zagęszczając odpowiednio w obu kierunkach kratownice, otrzymujemy system zwany dwuwarstwowym rusztem płaskim lub strukturą (rys. 3-38 i 3-39). Wszystkie pręty rusztu są wyłącznic ściskane lub rozciągane. Ruszty te nadają się świetnie na konstrukcje dachowe. Rozpiętości ich mogą sięgać do 100 m, chociaż znane są także ruszty dachowe nad budynkami o długości boku ponad 200 m. Układy prętów mogą być rozmaite i tworzyć interesujące plastycznie siatki, z reguły nie zasłaniane sufitem (rys. 3-40).

W//..W

lawa? /łiuM

mm ■ ww IV''mm mm

kSWikMryjkwi

mm- ww mm.' mw mmi km."mw mm. ww .mm'

wr/m v w wrji

ww.www wrjmiwwrj, •ww. .1V#(

rvjkxMr/y

mm

¥f/AVS\¥rs

mm mm-mm

\vrjAiv\wr,

.'ww. mm l¥VAWf*

7T

L#-#¹. \mi

\WWi w \wm. v \

\wryjtv j

[mm. vJ Tf/Ai

\lVAV

V 'mm -

vrrjŁ\

Sf#Al

I

Rys. 3-39

W€P€P€Z

M^Ą^v^A^w»j»aV5»vjJ

*v' ^;5i jSOł ^

inaa

Rys. 3-40

■ W podobny sposób można wyjaśnić istotę rusztu płaskiego. Gdy belkę wolno podpartą AA (rys. 3-41) obciążoną siłą P połączymy w sposób sztywny z belką BB (rys. 3-42), którą z kolei połączymy z belkami CC i DD. powstanie ruszt płaski złożony z belek współpracujących ze sobą. Wszystkie belki przejmują część obciążenia P. W przypadku podobnej współpracy elementów mówimy, że dany system konstrukcyjny pracuje przestrzennie. Na rysunku 3-43 pokazano ruszt ortogonalny, tzn. o belkach przecinających się pod kątem prostym. Na rysunkach 3-44 i 3-45 podano przykłady rusztów o belkach przecinających się skośnie. Najbardziej korzystna współpraca belek w ruszcie obciążonym równomiernie zachodzi wówczas, gdy wszystkie belki są równej długości. Jeżeli obrys rusztu jest prostokątem, to stosunek boku dłuższego do krótszego nic powinien przekraczać 2. Jeśli przekroczy, to zanika praca dwukierunkowa rusztu, a całe obciążenia przejmują belki krótsze. Ta sama zasada dotyczy rusztów dwuwarstwowych omówionych wyżej.

37