KORAN10

156

CZAS PROROKA

Bóg!

Nie ma boga, jak tylko On!

- Żyjący, Istniejący!

Nie chwyta Go ni drzemka, ni sen.

Do Niego należy to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi!

A któż będzie się wstawiał u Niego inaczej jak za Jego zezwoleniem?

On wie, co było przed nimi, i On wie, co będzie po nich.

Oni nie obejmują niczego

z Jego wiedzy,

oprócz tego, co On zechce.

Jego tron jest tak rozległy jak niebiosa i ziemia;

Jego nie męczy utrzymywanie ich.

On jest Wyniosły, Ogromny!

Najważniejsza jest tu wzmianka o Bogu, który stale czuwa nad swoim stworzeniem i w ten sposób chroni je przed wszelkim złem.

Bardzo duże znaczenie ochronne przypisuje się dwóm ostatnim surom koranicznym, CXIII i CXIV, nazywanym Al-Mu 'awizatani, czyli „Dwie ochraniające”. Dużą wartość i siłę przypisuje się surze XXXVI, zatytułowanej Ja Sin. Ma ona także funkcję modlitwy za zmarłych i jest nieodłącznym fragmentem muzułmańskiego obrzędu pogrzebowego. Wymienione pełne fragmenty Koranu są najczęściej stosowane w arabskich amuletach.

Obok tego stosuje się także szczególne zestawy sur, które w formie książeczek lub zwojów używane są w funkcji ochronnej. Ich liczba wynosi zawsze siedem, ale nie ma jakiegoś zestawu uniwersalnego: w każdej części świata arabskiego są to inne zestawy. Przykładowo mogą to być następujące suty: 6, 18,36, 41,55, 67, 78.

Istnieją wersety Koranu, które mają właściwości wyraźnie określone i zgrupowane są w ludowych wierzeniach według swych magicznych funkcji: Ajat al-hifz (ajaty ochronne):

W imię Boga Miłosiernego, Litościwego! Jego nie męczy utrzymywanie ich. On jest Wyniosły, Ogromny! (II, 255). Lecz Bóg jest najlepszym stróżem! On jest Najmiłosierniejszy spośród tych, którzy okazują miłosierdzie! (XII, 64). Człowiek ma idących bezpośrednio i przed sobą, i za sobą, którzy go ochraniają na rozkaz Boga (XIII, 11). Umieściliśmy na niebie konstelacje i ozdobiliśmy je dla patrzących. Ochroniliśmy je też przed szatanem przeklętym (XV, 16-17). Również dla ochrony przed wszelkim sza-