larsen0418

418 II Anestezjologia ogólna

10.3 Sole litu

Sole litu stosuje się w leczeniu manii i w profilaktyce psychoz maniakalno-depresyjnych. Związki te są pozbawione działania sedacyjnego, euforyzu-jącego i depresyjnego.

Działania niepożądane:

- retencja sodu i wody w pierwszych dniach leczenia,

- powiększenie tarczycy, rzadko z niedoczynnością,

- polidypsja i poliuria,

- EKG: odwracalne spłaszczenie załarnka T.

Wskazówki praktyczne dotyczące znieczulenia:

► Sole litu wydłużają czas działania środków zwiotczających.

► Zapotrzebowanie na środki znieczulające ogólnie może się zmniejszyć w wyniku hamowania uwalniania noradrenaliny, adrenaliny i dopaminy w pniu mózgu.

► Leki mogą być podawane do dnia poprzedzającego operację.

11 Neuroleptyki

Do tej grupy leków należą przede wszystkim pochodne fenotiazyny i butyrofenonu. Środki te blokują przypuszczalnie centralne receptory dopami-nergiczne i wykazują również właściwości anty-cholinergiczne i blokujące receptory a (zob. też hasło „Neuroleptanalgezja” lub „Neuroleptaneste-zja”, rozdz. 4.).

W praktyce klinicznej ważne jest:

- Pochodne fenotiazyny (np. prometazyna) nasilają działanie środków sedatywnych, barbituranów i opioidów.

- Pochodne fenotiazyny obniżają próg drgawkowy. Środki te nie powinny zatem być stosowane u chorych z padaczką.

- Pochodne fenotiazyny mogą wywołać ortosta-tyczny spadek ciśnienia tętniczego; także zmiany w zapisie EKG: wydłużenie odstępu QT lub PQ, spłaszczenie załarnka T lub obniżenie odcinka ST; rzadko występują zaburzenia rytmu serca.

- Pochodne fenotiazyny i butyrofenonu mają właściwości uspokajające, przeciwwymiotne i blokujące receptory histaminowe; obniżają także temperaturę ciała.

12 Cimetydyna

Cimetydyna hamuje rozkład enzymatyczny niektórych leków' w' wątrobie, zmniejsza także ukrwienie wątroby. Dochodzi w ten sposób do przedłużenia okresu półtrwania i czasu działania pewnych środków, np. propranololu, niektórych opioiów, lidokainy, prokainy.

13 Środki antykoncepcyjne

Nie wiadomo obecnie, czy środki antykoncepcyjne powinno się odstawić przed zabiegiem operacyjnym. Ze względu na podwyższenie ryzyka zakrze-picy niektórzy autorzy zalecają profilaktykę prze-ciwzakrzepową małymi dawkami heparyny.

14 Antybiotyki

Znaczenie kliniczne mają przede wszystkim interakcje niektórych antybiotyków ze środkami zwiotczającymi. W tych przypadkach może dojść do przedłużenia blokady nerwowo-mięśniowej (zob. rozdz. 7), należy też brać pod uwagę wpływ na układ krzepnięcia z zaburzeniami czynności płytek krwi i zwiększeniem ryzyka krwawienia po operacji. Niezbędne leczenie antybiotykami powinno być kontynuowane w' okresie okołooperacyjnym.

W tab. 17.3 zestawiono zalecenia dotyczące profilaktycznego stosowania antybiotyków w okresie okołooperacyjnym. W większości przypadków wystarcza jedna dawka, która, jeśli to możliwe, powinna być podana w ciągu 60 min przed operacją. U chorych uczulonych na cefalosporyny można włączyć klindamycynę lub wankomycynę; w' przypadku patogenów Gram-ujemnych dodatkowo ami-noglikozyd.

W okołoperacyjnej profilaktyce zapalenia wsierdzia zaleca się postępowanie przedstawione w' tab. 17.4.

15 Cytostatyki

Szczególne znaczenie mają zaburzenia hematologiczne i działanie immunosupresyjne: granulocy-topenia, limfopenia. niedokrwistość i trombocyto-penia. Zwiększa się tym samym podatność na za-