larsen0494

494 II Anestezjologia ogólna

natychmiast wyciągnąć rurkę, a pacjenta przewentylować za pomocą maski i worka (100% 0₂). Potem na nowo przeprowadzić próbę intubacji. Po wykonaniu prawidłowej intubacji należy za pomocą sondy żołądkowej odessać znajdujące się w żołądku powietrze.

^ Na zakończenie zabiegu intubacji rurkę należy pewnie umocować i podłączyć ją do respiratora albo aparatu do znieczulenia.

8 Intubacja przez nos

Intubację nosowo-tchawiczą można wykonać za pomocą laryngoskopii bezpośredniej lub na ślepo, tzn. bez uwidaczniania krtani. Położenie głowy jest takie samo, jak podczas intubacji przez usta. Na miejsce wejs'cia rurki należy wybrać większy albo bardziej drożny przewód nosowy. Rurka powinna mieć mniejszą średnicę niż używana podczas intubacji przez usta. U dorosłych mężczyzn najczęściej stosowane są rurki o s'rednicy wewnętrznej 7 lub 7,5 cm, u kobiet rurki mniejsze (6 lub 6,5 cm). Błonę śluzową nosa można przed intubacją spryskać środkiem wazopresyjnym, aby zmniejszyć jej obrznńenie. W wyniku tego poszerza się również otwór dla rurki i zmniejsza ryzyko wystąpienia krwawienia.

8.1 Intubacja pod kontrolą wzroku

Ten zabieg jest łatwiejszy niż intubacja na ślepo i dlatego powinien być preferowany przez osoby początkujące (ryc. 2l.l4a do d).

Rurkę i wejście do nosa należy posmarować środkiem zmniejszającym tarcie (np. lidokainą w żelu), aby można było wprowadzać ją łatwiej i mniej traumatyzująco.

^ Zazwyczaj wybiera się prawy przewód nosowy, ponieważ dystalny otwór rurki skierowany jest na lewo, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia małżowin podczas wsuwania rurki.

Dolny przewód nosowy jest największy, dlatego rurkę należy wprowadzać do jamy nosowej kierując ją stromo ku dołowi, starając się nie uszkadzać nosogardzieli

^ Następnie rurkę należy wsunąć do ustnej części gardła. W razie pojawienia się oporu rurkę powinno się lekko wycofać i bardziej wyprostować głowę.

Ryc. 21.13 Widok na rurkę wsuniętą do tchawicy pomiędzy strunami głosowymi.

^ Gdy rurka znajdzie się w dolnej części gardła, wprowadza się laryngoskop w wyżej opisany sposób i uwidacznia głośnię. Jeżeli nie widać rurki lub widać uwypuklenie błony śluzowej gardła, oznacza to, że rurka została wprowadzona pod błonę śluzową. Wtedy poleca się wykonać ponowną próbę przez drugi otwór nosowy. Przy takim powikłaniu należy liczyć się z dużym krwawieniem (ssak trzymać w pełnej gotowości!).

Jeżeli szpara głośni jest dobrze widoczna, należy wsunąć rurkę do tchawicy, bez żadnej pomocy lub z pomocą kleszczyków Magilla, tak aby mankiet uszczelniający znalazł się w jej górnej części. Kleszczyków należy używać prawą ręką, a rurkę uchwycić powyżej mankietu, aby go nie uszkodzić. Przy wprowadzaniu rurki bez pomocy kleszczyków, można zmieniać kierunek jej końca poprzez ostrożne ruchy obrotowe.

8.2 Intubacja na ślepo

Najlepiej przeprowadzać ją u pacjenta oddychającego spontanicznie, ponieważ u niego rurka może być wsuwana pod kontrolą szmerów oddechowych.

Rurkę wprowadzić w wyżej opisany sposób do ustnej części gardła.

Następnie przyłożyć ucho do zakończenia rurki i wsłuchać się w szmery oddechowe pacjenta.

^ Rurkę wprowadzać powoli dalej. Gdy szmery oddechowe staną się maksymalnie głośne, rur-