796 II Anestezjologia ogólna
wątroby i transplantologii. Retransfuzję wdraża się natychmiast po przygotowaniu preparatu.
Przeciwwskazania. Obecnie przyjmuje się, że przeciwwskazaniami są chirurgia onkologiczna, zabiegi w obrębie zainfekowanych ran oraz posocznica, gdyż komórki nowotworowe nie zostają wypłukane, a liczba bakterii jest zredukowana, ale nie usunięta całkowicie.
Powstaniu powikłań w dużej mierze można zapobiec, jeżeli autotransfuzję maszynową wykonuje przeszkolony personel, który podczas procesu płukania i transfuzji nie zajmuje się innymi sprawami.
Ciężkie powikłania wywołane wyłącznie auto-transfuzją są rzadkie.
Zaburzenia krzepnięcia. Aktywowane czynniki krzepnięcia oraz dodawana heparyna, zostają wypłukane podczas oczyszczania odessanej krwi, dlatego nie powinny wpływać na stan układu krzepnięcia.
Podczas podaży dużych ilości oczyszczonej krwi, należy się jednak liczyć z wystąpieniem ko-agułopatii z rozcieńczenia, gdyż brakuje w niej części składowych osocza. W takich przypadkach powinno zostać wdrożone leczenie substytucyjne FFP (o ile to możliwe preparatami autologiczny-mi). Sensownym uzupełnieniem autotransfuzji maszynowej jest wykonanie przedoperacyjnej he-modylucji i przygotowanie preparatów autologicz-nych krwi ciepłej.
Podaż wolnej hemoglobiny. Podczas traumatyza-cji krwi w czasie odsysania i wirowania zostaje uwolniona hemoglobina. Wprawdzie wolna hemoglobina jest w większości usunięta w procesie płukania, nie da się jednak wykluczyć możliwości jej szkodliwego działania. Według zaleceń (konsensus konferencji) należy w przypadkach wątpliwych oznaczyć stężenie wolnej hemoglobiny.
Podczas tego procesu do odsysanej z pola operacyjnego krwi dodaje się antykoagulant, a następnie zbiera się ją w rezerwuarze, zawierającym filtr. Po napełnieniu rezerwuaru, bez procesu płukania, krew przetacza się pacjentowi. Wprawdzie urządzenia te są tańsze, prostsze i szybsze w obsłudze niż aparatura opisana wcześniej, ale wiążą się z niebezpieczeństwem retransfuzji szkodliwych części składowych krwi i cząstek obcych. Z tego powodu urządzenia te powinny być stosowane tylko podczas dużej utraty krwi niezanieczyszczonej fragmentami tkanek, odłamkami kości itp.
Zasadniczo autotransfuzję maszynową można zastosować także w okresie pooperacyjnym, do wykorzystania sterylnie zebranej krwi z drenów, np. po operacjach w obrębie stawu biodrowego lub serca. Do krwi zebranej z drenów po operacjach kardiochirurgicznych nie trzeba dodawać antykoa-gulantów, gdyż jest ona pozbawiona włóknika dzięki ruchom opłucnej i osierdzia. Krew z innych ran pooperacyjnych można zbierać stosując układy drenów pokrytych anty koagulantem. Z powodu złej jakości, krew odzyskana za pomocą drenów służy raczej do wyrównywania objętości wewnątrznaczyniowej, niż jako podaż w pełni wartościowych erytrocytów'. Należy się również liczyć z możliwością dużej zawartości w niej wolnej hemoglobiny.
American Society of Anesthesiologists Task Force on Blood Component Therapy: Practice Guidelines for Blood Component Therapy. Anesthesiology 84:732-747,1996.
Bieneann E: Forensische Gesichtspunkte der Blut-transfusion. Anaesthesist 42:187-202, 1993. Bormann B v, Sticher J, Ratthey K et al: Vo!umensub-stitution wahrend akuter normovolamischer Hamo-dilution (ANH). Infusionstherapie 17:142, 1990. Bundesarztekammer: Leitlinien zur Therapie mit Blutkomponenten und Plasmaderivaten. 2. Aufl. Deutscher Arzte-Verlag Koln 2001.
Gliick D. Kubanek B, Gaus W et al: HIV-Studie der DRK-Blutspendedienste in der BRD und Berlin. Beitr Infusionsther 28:7, 1991.
Gliick D, Koemer K, Caspari G et al: Epidemiologie des HIV bci Blutspendem in der Bundesrepublik Deutschland. Dtsch Med Wochenschr 113:1383, 1988.
Habłer O, MeBmer K: Verfahren zur Reduktion von Fremdbluttransfusionen in der operativen Medi-zin. Anaesthesist 46:915-926, 1997. Henn-Beilharz A, Krier C: Wege zur Einsparung von Fremdblut. Konzepte der autologen Bluttransfu-