larsen0558

558 II Anestezjologia ogólna

Ryc. 22.14a-c. Zmiany ułożenia pacjenta po wstrzyknięciu środka znieczulającego miejscowo. Przez zmianę ułożenia pacjenta można ograniczyć rozprzestrzenianie się hipo- i hiperbarycznych lokalnych anestety-ków w przestrzeniu podpajęczynówkowej.

a)    technika izobaryczna,

b)    technika hipobaryczna,

c)    technika hiperbaryczna.

BZe względu na możliwość niekontrolowanego rozprzestrzeniania się znieczulenia i groźnego spadku ciśnienia tętniczego krwi okres następujący bezpośrednio po wstrzyknięciu środka znieczulającego miejscowo jest szczególnie niebezpieczny i wymaga bacznego nadzoru.

5.8.4 Nadzór w okresie bezpośrednim po wstrzyknięciu środka znieczulającego miejscowo

Najważniejszymi czynnościami są:

►    dokładna obserwacja pacjenta,

►    pomiar częstości akcji serca i ciśnienia tętniczego krwi co 1 min,

►    ciągła ocena zasięgu znieczulenia za pomocą drażnienia zimnem (nie kłuciem igłą!).

Wczesne objawy spadku ciśnienia tętniczego:

-    stwierdzenie pacjenta: „robi mi się dziwnie”,

-    bladość i ziewanie,

-    nudności,

-    wymioty.

Natychmiastowe postępowanie po stwierdzeniu tych objawów obejmuje:

►    Pomiar ciśnienia tętniczego krwi: jest niskie!

►    Pomiar tętna: jest zwolnione!

►    Uniesienie nóg pacjenta.

►    Przyspieszenie infuzji płynów.

►    Jeżeli podjęte czynności są nieskuteczne, należy podać środki obkurczające naczynia, np. teodre-nalinę (Akrinor), efedrynę, fenylefrynę (Neosy-nephrin).

W tym okresie ciśnienie tętnicze obniża się bardzo szybko, spadek można stwierdzić tylko dzięki częstej kontroli i opanować właściwym postępowaniem.

5.8.5 Postępowanie

po ustabilizowaniu się znieczulenia

Znieczulenie stabilizuje się po upływie różnego czasu w zależności od zastosowanego anestetyku lokalnego. Ostatecznej oceny zasięgu i stopnia znieczulenia dokonuje anestezjolog za pomocą ukłuć igłą, nigdy zaś chirurg skalpelem. Operację można rozpocząć, jeśli osiągnięte zostaną wystarczający zakres i głębokość znieczulenia.

Przyczynami niedostatecznego znieczulenia mogą być:

-    wstrzyknięcie środka znieczulającego miejscowo poza przestrzeń podpajęczynówkową (najczęstsza przyczyna);

-    niedostateczne rozprzestrzenianie się anestetyku lokalnego w przestrzeni podpajęczynówkowej, np. z powodu źle obliczonej dawki, zbyt nisko wykonanego nakłucia, nieprawidłowego ułożenia chorego, zbyt wolnego wstrzyknięcia leku lub częściowej ucieczki leków z przestrzeni podpajęczynówkowej przez otwory między-kręgowe;

-    wstrzyknięcie niewłaściwej substancji (bardzo rzadko, prawie niemożliwe).

Niewytłumaczalne przyczyny nieprawidłowego znieczulenia podpajęczynówkowego są wyjąt-