larsen0670

670 II Anestezjologia ogólna

winna wynosić więcej niż ±1 mmHg. Urządzenie powinno gwarantować stabilność pomiaru przez 24 godz. bez konieczności ponownej kalibracji.

Czynniki, które mają wpływ na mierzoną wartość C0₂:

-    ciśnienie atmosferyczne,

-    para wodna,

-    wrażliwość układu związana z mieszaniem się innych gazów, np. anestetycznych,

-    bezwładność systemu.

Ciśnienie atmosferyczne. Jeżeli kapnometr wykali-browany jest gazem o znanym stężeniu C0₂, należy dokonać korekty w stosunku do aktualnie panującego ciśnienia barometrycznego. Stosowane na ogół kapnometry mierzące C0₂ w strumieniu pobocznym mierzą zwykle aktualne ciśnienie barometryczne. Należy wówczas skorygować wskazane ciśnienie parcjalne C0₂ z aktualnym ciśnieniem barometrycz-nym. Jeżeli urządzenie zostało wy kalibrowane gazem o znanym ciśnieniu parcjalnym, korekta taka nie jest wymagana. W przypadku urządzeń do pomiaru C0₂ w strumieniu głównym, które nie mierzą ciśnienia barometrycznego, zależność taka musi być uwzględniona przez operatora urządzenia.

Para wodna. Skroplona para wodna i wydzielina mogą być przyczyną niedrożności węża doprowadzającego lub wpływają niekorzystnie na przepuszczalność kuwety kapnometru. Innego rodzaju błąd następuje wówczas, gdy wysycone parą wodną gazy wydechowe wyschną przed dokonaniem pomiaru i pC0₂ jest obliczany ze zmierzonego stężenia C0₂. Otrzymuje się wówczas błędnie zawyżone wartości pC0₂.

PEEP. Zbyt wysokie PEEP może prowadzić do wzrostu ciśnienia w' kuwecie kapnometru. pC0₂ wzrasta z tego powodu średnio o 1 mmHg na 15 cmH₂0 PEEP. W urządzeniach, które mierzą ciśnienie czujnikiem, efekt ten nie odgrywa żadnej roli.

Wrażliwość poprzeczna. Obecność N₂0 w' próbce gazu prowadzi do błędnie zawyżonych wartości C0_2> a w'ysokie stężenie 0₂ prowadzi do błędnie niskich wartości C0₂. Wpływ anestetyków' wziewnych jest wobec tych obu zjawisk znacznie mniejszy.

Bezwładność systemu. Urządzenia pracujące w strumieniu pobocznym reagują wolniej niż urządzenia pracujące w strumieniu głównym. Opóźnienie powstaje ze względu na konieczność zasysania gazu i zależy przede wszystkim od długości i średnicy węża doprowadzającego, w dalszej kolejności od przepływu i lepkości gazów.

Kapnogram

Krzywa kapnograficzna wydechowego C0₂ składa się z następujących elementów (ryc. 26.1):

-    Fazy zero - wdechu: pC0₂= 0. Przy braku oddechu zwrotnego także w gazie wdechowym można wykazać C0₂.

-    Stromego wzrostu C0₂ krótko po rozpoczęciu wydechu. Spowolnione narastanie krzywej wskazuje na zaburzenia w drożności górnych lub dolnych dróg oddechowych.

-    Plateau: odpowiada stężeniu C0₂ lub pC0₂ w powietrzu pęcherzykowym z maksimum bezpośrednio przed rozpoczęciem następnego wdechu. To maksimum określa się jako końcowo-wydechowe stężenie pC0₂, petC0₂. Tylko w przypadku zaistnienia plateau petC0₂ odpowiada pęcherzykowemu pC0₂. Przy braku plateau petC0₂ odpowiada pC0₂ pęcherzyków opróżniających się na końcu.

-    Stromego spadku C0₂, krótko po rozpoczęciu wdechu do linii zerowej wdechu, tj. do poziomu 0. Zwolniony spadek krzywej C0₂ może być spowodowany niskim przepływem wdechowym, np. podczas niedrożności dróg oddechowych.

stężenie C0₂

Ryc. 26.1 Fazy prawidłowego kapnogramu (faza wydechu).

A - B = linia zerowa,

B - C = stromy wzrost stężenia C0₂ krótko po rozpoczęciu wydechy,

C - D = plateau,

D - E = stromy spadek.

1    = przestrzeń martwa: brak wzrostu stężenia C0₂,

2    = powietrze mieszane: stromy wzrost,

3    = powolny wzrost plateau.