672 II Anestezjologia ogólna
pC02 [mmHg]
pC02 [mmHg]
pC02 [mmHg]
pC02 [mmHg]
pC02 [mmHg]
Ryc. 26.2 a-e. Kapnogramy w różnych stanach klinicznych.
a) Rozłączenie w układzie oddechowym.
b) Przebieg krzywej przy niedrożności dróg oddechowych (linia kreskowana) w porównaniu z kapnogramem prawidłowym.
c) Oddech spontaniczny podczas wentylacji mechanicznej.
d) Oddech zwrotny w układzie oddechowym ze wzrostem linii zerowej kapnogramu.
e) Oddech prawidłowy, za nim „grzebień" z powodu wysokiej częstości, a nie z powodu obecności gazu pęcherzykowego.
- spadek temperatury ciała,
- zmniejszenie pojemności minutowej serca, np. z powodu hipowolemii lub anestetyków wziew-nych.
Ciągły wzrost petC02. Najważniejszymi przyczynami stopniowo wzrastającego petC02 są:
- hipowentylacja,
- hipertermia przy stałych parametrach wentylacji,
- częściowa niedrożność dróg oddechowych,
- absorpcja C02 w obecności odmy brzusznej przy zabiegach laparoskopowych.
Nagłe przesunięcie linii zerowej do obszaru narastania krzywej jest zwykle spowodowane wilgocią lub wydzieliną w czujniku.
Kliniczne zastosowanie kapnometrii
Kapnometria należy do ważnych metod monitorowania w anestezjologii, począwszy już od wprowadzenia do znieczulenia (zalecenia DGAI). Kryteria do zastosowania kapnometrii w przypadku pacjentów poddanych intensywnej terapii nie są obecnie wiążąco zdefiniowane. Kapnometria i kapnografia podczas znieczulenia umożliwiają nie tylko ocenę procesu wentylacji, ale także ocenę stanu dróg oddechowych, wentylacji przestrzeni martwej i czynności respiratora. W przypadku ciężkiej niewydolności oddechowej pacjenta poddanego znieczuleniu ogólnemu kapnometria nie jest metodą, która może zastąpić regularną kontrolę pa02. W medycynie ratunkowej dzięki kapnometrii można pewnie ustalić położenie rurki intubacyjnej oraz. kontrolować skuteczność czynności resuscytacyjnych.
Oddech mechaniczny. Przy prawidłowym kształcie krzywej kapnograficznej, z odpowiednim pla-teau wydechowym, podczas prowadzenia oddechu kontrolowanego petC02 jest zbliżona do wartości tętniczej pC02. Dzięki temu za pomocą kapnome-tru można stwierdzić, czy wentylacja ma charakter prawidłowy (nonnowentylacja), czy ma się do czynienia z hiper-, czy hipowentylacją. Dzięki kapnografii można również skontrolować sprawność działania respiratora i szczelność układu oddechowego.
Co można potwierdzić dzięki kapnometrii, w przypadku gdy pacjent jest poddany wentylacji zastępczej:
- czy wentylacja ma charakter oddechu zastępczego?
- czy doszło do hipo- czy hiperwentylacji?