larsen0974

974 II Anestezjologia ogólna

1.4 Chirurg i anestezjolog mają za zadanie poinformować pacjenta o rodzaju zabiegu operacyjnego

1    znieczulenia, zgodnie z kompetencjami swej specjalizacji. W przypadkach z dużym ryzykiem zalecane jest wspólne poinformowanie chorego. Różnica poglądów na temat trybu przeprowadzenia zabiegu nie powinna być dyskutowana w obecności chorego.

2    Okres zabiegu

2.1    Wybór metody znieczulenia, przeprowadzenie znieczulenia i leczenie powikłań anestezjologicznych należą do anestezjologa. Powinien on wybrać taką metodę postępowania, która jest najbezpieczniejsza dla chorego i najkorzystniejsza dla przeprowadzenia zabiegu dla operatora. Jeżeli nie ma przeciwwskazań medycznych, to należy uwzględnić życzenie chorego.

Nie wszystkie znieczulenia musi wykonywać anestezjolog. W zależnos'ci od organizacji szpitala, rozgraniczenie obowiązków ustalane jest na zasadzie koleżeńskich umów między kierownikami zespołów chirurgii i anestezjologii. Gdy operator sam wykonuje znieczulenie (np. nasiękowe) ponosi za nie pełną odpowiedzialność. Po wcześniejszym uzgodnieniu między chirurgiem a anestezjologiem, anestezjolog może przejąć funkcję nadzoru nad czynnościami życiowymi chorego znieczulonego miejscowo (funkcja stand-by). W takim przypadku anestezjolog winien mieć możność przygotowania i oceny chorego jak przed zabiegiem planowym. Ryzyko podwójnej odpowiedzialności - np. narkoza wykonywana przez pielęgniarki - powinien przejąć chirurg tylko wtedy, gdy nie istnieje możliwość zapewnienia fachowej opieki anestezjologicznej. Podjęcie decyzji o ambulatoryjnym przeprowadzeniu zabiegu zależy nie tylko od jego rodzaju, ale i od wymaganej metody znieczulenia i stanu chorego.

2.2    Ułożenie chorego na stole operacyjnym powinno odpowiadać wymogom operatora. Gdy zagraża ono, według anestezjologa, bezpieczeństwu chorego, powinien on niezwłocznie przedstawić swe zastrzeżenia chirurgowi. Chirurg decyduje o ułożeniu chorego i odpowiada za konsekwencje wynikłe ze zwiększonego ryzyka związanego z pozycją chorego. Anestezjolog zobowiązany jest do wykonania wszystkich należnych zabiegów, które mogą zmniejszyć to ryzyko.

2.3    Program operacyjny powinien być tak zaplanowany, aby nie przeciągał się poza normalny czas pracy. Przedłużenie operacji planowych oraz wykonywanie planowych zabiegów w czasie dyżurów obciąża dodatkowo dyżurujący zespół, zwiększa ryzyko operacyjne i zaburza wypełnianie zadań dyżurowych. Straty czasu spowodowane opóźnieniem rozpoczęcia zabiegu i przedłużonymi przerwami między zabiegami winny zostać wyeliminowane przez właściwą koordynację pracy anestezjologa i chirurga. Jest konieczne, aby wyznaczone godziny operacji były traktowane przez wszystkich zainteresowanych jako obowiązujące. Czynniki zaburzające sprawne wykonywanie programu operacyjnego powinny zostać wspólnie przedyskutowane w pełnej zaufania interdyscyplinarnej rozmowie. Narady, szkolenia, posiedzenia powinny być zaplanowane przy obopólnym zrozumieniu i wcześniejszym uzgodnieniu terminów, tak aby nie utrudniały realizacji programu operacyjnego.

3 Okres pooperacyjny

3.1    W bezpośrednim okresie pooperacyjnym chory wymaga ciągłego, bezpośredniego nadzoru tak długo, jak konsekwencje zabiegu i znieczulenia mogą zagrażać podstawowym funkcjom życiowym lub powodować groźne powikłania. Dla zabezpieczenia chorego w tym okresie powinien on przebywać w odpowiednio wyposażonej sali budzeń. W tej sali znajduje się pod opieką personelu anestezjologicznego i anestezjolog odpowiada za jego stan, aż do pełnego wy budzenia ze znieczulenia i stabilizacji funkcji życiowych.

Po przejęciu chorego na oddział chirurgiczny dalsze leczenie i nadzór nad chorym przejmuje chirurg i personel oddziału.

3.2    Chorzy po rozległych zabiegach operacyjnych wymagający intensywnego nadzoru w okresie pooperacyjnym, powinni być umieszczani w sali pooperacyjnej lub na oddziale intensywnego nadzoru pooperacyjnego. Leczeniem w tej sali kieruje lekarz przejmujący pełna odpowiedzialność za opiekę lekarską i pielęgniarską. W zależności od rodzaju i zakresu działania jednostki, lekarzem tym może być chirurg lub anestezjolog. Lekarz ten jest kompetentny dla postępowania medycznego tylko w obrębie swej specjalności. Musi zawiadomić w porę odpowiednich konsultantów i zabezpieczyć właściwą współpracę między operatorem i anestezjologiem.

3.3    Chorzy z występującą w okresie okołoopera-cyjnym niewydolnością podstawowych dla życia