larsen1224

1224 III Anestezjologia specjalistyczna

Podczas operacji okulistycznych najczęściej wystarcza jedna pewnie działająca kaniula jako dostęp dożylny. Dojście centralne stosuje się ze specjalnych wskazań.

Praktyczne zasady znieczulenia ogólnego:

►    Znieczulenie ogólne w okulistyce jest z powodów technicznych zawsze przeprowadzane z intubacją dotchawiczą, preferuje się zwiotczenie mięśni i wentylację kontrolowaną. Alternatywnie można używać maski krtaniowej, jednakże przy jej śródoperacyjnym przesunięciu się dostęp i możliwość korekcji położenia są utrudnione.

►    Przy wprowadzeniu do znieczulenia należy zapobiegać przede wszystkim wzrostowi ciśnienia wewnątrzgałkowego. Dlatego do intubacji do-tchawiczej konieczne jest dostatecznie głębokie znieczulenie i zwiotczenie. Należy unikać wzrostów ciśnienia tętniczego, jak również kaszlu i parcia.

►    Sukcynylocholina, ze względu na swoje działanie podnoszące ciśnienie wewnątrzgałkowe, powinna być stosowana ostrożnie u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, z perforującymi urazami gałki ocznej lub w krótkim czasie od poprzedniej operacji oka. Jeśli u pacjenta wskazana jest błyskawiczna intubacja, można wykonać ją po podaniu dawki intubacyjnej niedepolaryzującego środka zwiotczającego.

►    Znieczulenie może być prowadzone środkami wziewnymi, jako znieczulenie złożone z użyciem opioidów lub jako znieczulenie całkowicie dożylne (TIVA - zob. pkt 2.3.1).

►    Wyprowadzenie ze znieczulenia musi być tak spokojne, jak tylko jest to możliwe, by uniknąć kaszlu, parcia i wstawania. Jeśli stosowano znieczulenie wziewne, należy pacjenta ekstubo-wać po powrocie oddechu spontanicznego w głębokiej narkozie, a następnie ułożyć na przeciwnym do operowanego oka boku.

Praktyczne zasady znieczulenia miejscowego

►    Operacja w znieczuleniu miejscowym wymaga takiego samego przygotowania, badań i preme-dykacji, jak operacje wykonywane w znieczuleniu ogólnym.

►    Należy unikać zbyt głębokiej sedacji, prowadzącej do depresji oddechowej, niepokoju, braku współpracy.

►    W znieczuleniu miejscowym konieczny jest taki sam nadzór, jak przy znieczuleniu ogólnym, niezbędny jest również pewny dostęp dożylny.

►    Przed rozpoczęciem operacji należy przygotować sprzęt do znieczulenia ogólnego.

►    W celu zapobiegania hipoksji pacjentowi należy podawać tlen przez maskę twarzową umieszczoną pod chustami operacyjnymi. Powinno się go również poinstruować, aby co pewien czas głęboko oddychał.

3 Szczególne rodzaje znieczulenia

3.1    Operacja jaskry

U pacjentów z jaskrą należy unikać stosowania wielu leków, które podnoszą ciśnienie wewnątrzgałkowe. Do nich należy również sukcynylocholina. Podaż kropli zwężających źrenicę prowadzi się aż do momentu operacji. Ze względu na jej działanie podnoszące ciśnienie wewnątrzgałkowe keta-mina jest u tych pacjentów niewskazana.

3.2    Odwarstwienie siatkówki

LI tych pacjentów konieczna jest najczęściej silna premedykacja w celu obniżenia przedoperacyjne-go lęku i pobudzenia. Postępowanie operacyjne jest trudne, wymaga unieruchomienia pola operacyjnego i trwa długo (1-3 godz.). W tym przypadku powinno się stosować znieczulenie ogólne z oddechem kontrolowanym i zwiotczeniem mięśni. W fazie pooperacyjnej bezwzględnie należy unikać kaszlu, parcia i wymiotów.

3.3    Operacja zaćmy

Jeśli jest to możliwe, pacjenci z zaćmą nie powinni podczas znieczulenia, ekstubacji i w ciągu pierwszych 24 godz. po operacji kaszleć, przeć i wymiotować. Zasadniczo można stosować każdy rodzaj znieczulenia ogólnego. Może być także podawana sukcynylocholina.

3.4    Operacja rogówki

U tych pacjentów zarówno w czasie wprowadzenia do znieczulenia, jak i w okresie pooperacyjnym należy zawsze unikać kaszlu, parcia, wymio-