Nowotwory trzonu macicy (4)

lun, alkaloidy Wmo Wyka/uno, że wielolckowe schematy leczeniu /łożone / cysplutyny, doksoruhicyny, cyklofoslamidu i 5-fluoroura-cylu (PAC, CAP, PAC, AC¹) jtowodują dłuższe okresy remisji niż chemioterapia mortolekowu. Hormonoterapia w leczeniu raka endometrium wykorzystuje fakt obecności w komórkach nowotworowych receptorów dla hormonów steroidowych.

Leczenie za pomocą progestagenów może mieć charakter uzupełniający. Efektem podawania hormonów jest zmniejszenie masy nowotworu, okresowe ustąpienie dolegliwości bólowych, poprawa jakości życia. Najlepiej na hormonoterapię reagują guzy o wysokim stopniu dojrzałości utkania nowotworowego GL Jest to spowodowane największym prawdopodobieństwem obecności receptorów w komórce nowotworowej (stan receptorowy raka endometrium można zbadać w materiale pooperacyjnym, a niekiedy w' wyskrobinach z macicy, posługując się metodą ilościową - biochemiczną lub pół-ilościową - immunohistochemiczną). W leczeniu raka błony śluzowej trzonu macicy stosuje się następujące progestageny:

•    octan medroksyprogesteronu (Depo-Provera, Provera, Farlutal Depot)

•    kapronian bydroksyprogesteronu (Proluton Depot, Kaprogest)

•    octan megestrolu (Megace).

Schemat leczenia polega na podawaniu dużych dawek leków: 500— I(XX) mg na tydzień. Leczenie powinno być prowadzone przynajmniej przez rok. Efekty postępowania u chorych / rakiem endometrium przedstawione są w tabeli 17.11.

Tabela 17.11. Przeżycia pięcioletnie chorych leczonych z powodu raka endometrium

Stopień klinicznego zaawansowania	Odsetek przeżyć
wg FIGO	pięcioletnich
I	73-95%
II	50-65%
III	20 40%
IV	9%

17.6.2. Nowotwory mo/onctiyinalne trzonu macicy

17.6.2.1. Mięśniak

Mięśniak (myoma) jest najczęściej występującym nowotworem nic złośliwym macicy. W zależności od lokalizacji guza wyróżniamy następujące typy mięśniaków:

•    mięśniak podsurowiczy (myoma subserosum)’,

•    mięśniak śródścienny {myoma intramurale);

•    mięśniak podśluzówkowy (myoma submucosum).

Rzadkie postacie mięśniaków to mięśniak uszypułowany (myoma penJulum). szyjkowy mięśniak (myoma cenńcale), mięśniak między-więzadłowy (myoma iniraligamenlare). Mięśniaki rzadko występują pojedynczo (10%). najczęściej są liczne, zróżnicowane pod względem wielkości i lokalizacji. Najczęstszą lokalizacją mięśniaków jest trzon macicy (90%). Występują zarówno u kobiet w wieku rozrodczym. jak również w okresie pomenopauzalnym.

Uważa się. że w patogenezie mięśniaków dużą rolę odgrywają estrogeny. Guzy te częściej obserwuje się u nieródek lub kobiet z niepowodzeniami w wywiadzie położniczym.

Objawy kliniczne mięśniaków to przedłużone, obfite krwawienia miesięczne, krwawienia między miesiączkowe, bóle podbrzusza, ucisk rozrastającego się guza na pęcherz moczowy lub odbytnicę. Przy szybkim wzroście guza do dolegliwości mogą dołączyć się objawy sygnalizujące rozwój stanu zapalnego wywołane martwicą dużego guza i wtórnym nadkażeniem. Małe mięśniaki, nawet jeśli są liczne, nie dają dolegliwości. Duże zmiany mogą być przyczyną problemów z zajściem w ciążę, jak również z jej donoszeniem i porodem.

W rozpoznaniu uwzględnia się charakterystyczny wywiad, badanie ginekologiczne i ocenę ultrasonograficzną z wykorzystaniem sondy dopochwowej. W rozpoznaniu różnicowym należy wziąć pod uwagę obecność guza jajnika, jak również mięsaka.

Leczenie mięśniaków polega na operacyjnym wyłuszczeniu lub usunięciu macicy z przydatkami lub bez przydatków w zależności od wieku pacjentki. Wybór sposobu operacji (laparoskopia, laparoto-mia), zakresu zabiegu (usunięcie guza wraz. z macicą czy wyłuszcze-nie zmiany) zależy od:

•    wieku pacjentki;

•    wielkości, lokalizacji i liczby mięśniaków;

•    chęci zachowania płodności.

Decyzji o wyłuszczeniu mięśniaków z pozostawieniem macicy powinno towarzyszyć badanie śródoporacyjnc usuniętych tkanek

Patogerioza

Objawy klintc/nn

Rozpoznanie

Leczenie

mięśniaków