w celu wykluczenia mięsaka Częstość Itnnsfoiiu.u ji złośliwej w utkaniu Mięśniaka oceniana jest na 0,1 W przygotowaniu
pacjentki do laparoskopowej operacji w yln,szczenią mięśniaków można stosowni analogi l.ll KU. które /inhiejsząją rozmiary guza «ograniczają jego ukrwicnie.
Nowotwory potencjalnie złośliwe {smooth mus cle tumors of unccr-lam ituilignant potemial) tworzą guzy, które na podstawie obrazu histologicznego nie kwalifikują się już. do grupy zmian łagodnych, ale nic można ich też zaliczyć do zmian złośliwych. Rozpoznanie opiera się na cechach obrazu patomoi lologic/ncgo (atypia, obecność atypowych figur podziału). Postępowanie terapeutyczne jest indywidualne w każdym przypadku. W celu wypracowania właściwej metody leczenia konieczna jest ścisła współpraca patologa z klinicystą.
kninkottlltytuik
okmKifkowy
Wysoka
aMywnońii
lttllfltyf:?Htt
Nowotwór ten rozwija się przede wszystkim u kobiet w 5. i 6. dekadzie życia (średni wiek pacjentki 55 lat). Najczęstszym miejscem lokalizacji ntięsaków (70%) jest trzon macicy. Nowotwór len może powstać pierwotnie z utkania mięśni gładkich lub wtórnie przez, transformację złośliwą mięśniaka (0,1-0.8% mięśniaków ulega takiej transformacji). Mięsaki występują częściej u kobiet leczonych z powodu innych nowotworów. Dotyczy to szczególnie pacjentek poddanych w przeszłości radioterapii miednicy mniejszej. Objawy klinie/ ne towarzyszące rozwojowi mięsaka są zbliżone do dolegliwości związanych z obecnością mięśniaków. W ocenie makroskopowej i na podstawie obrazu ultrasonograficznego rozróżnienie mięśniaka od mięsaka często nastręcza duże trudności. W przebiegu klinicznym mięsaka na pierwszy plan wysuwają się dolegliwości związane z szybko powiększającym się guzem, który może deformować trzon macicy. Rozwojow i mięsaka często towarzyszą stopniowo nasilające się bole, objawy wywołane uciskiem narządów sąsiadujących z macicą oraz nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych, Przerzuty mile gle zlokalizowane często w płucach powstają na drodze krwionośnej. Najważniejszą cechą patomorfologiczną charakteryzującą stopień złośliwości tego nowotworu icst wysoka aktywność mitotyc/na. I.c czonicm z wyboru jest wycięcir macicy / przydatkami. Najlepsze ro
kowanie
dotyczy sytuacji, gtfy mięsak ognmk/tmy joM «U» mięśniaka, na podłożu którego powstał, l-ec/cmcm u/,tipcłttinjącyni je a radiotę
rupia. Wdraża się ją szczególnie w sytuacji wysokiego indeksu milo tycznego oraz przy nieradykalnym leczeniu operacyjnym, h/y współistnieniu przerzutów odległych |x>dejinujc się chemioterapię (schematy CYVADlC, CTX, VCR, ADR. DTIC). Opisano dwa rzud-ko występujące podtypy mięśniakomięsaka gładkokomórkowego: epithelial leiomyosarcoma, myxoid leiomyosarcoma.
Nowotwory podścieliska endometrium obejmują jedną zmianę łagodną, czyli guzek stromalny (nodulus stronmtosus), oraz dwie postacie mięsaka podścieliska endometrialnego (sarcoma stmmale): sarcoma stromale endometriule Iow grudę, sarcoma stromale endometriale high grade.
Nowotwór łagodny /budowany z komórek o utkaniu podścieliska endometrialnego. Zwykle powstaje albo w samej błonie śluzowej trzonu macicy, albo w ścianie mięśniowej (myometrium).
Nowotwór złośliwy, który różnicuje się w kierunku podścieliska en-dometrium. Dwie wymienione powyżej postacie mięsaka różnią się pod względem stopnia złośliwości, co charakteryzuje odmienna aktywność mitotyczna. Mięsak podścieliska cechuje się szybkim wzrostem oraz dużą skłonnością do dawania przerzutów odległych drogą krwionośną.
Leczeniem z wyboru jest usunięcie macicy z przydatkami oraz na stępcza radioterapia lub chemioterapia (schemat chemioterapii ( YVAD1C). Mięsaki podścieliska o typie Iow grade cechuje obecność receptorów illa progesteronu i wrażliwość na leczenie progesta genami. Rokowanie dla chorych z mięsakiem podścieliska high grade jest poważne. Tylko 25W leczonych pacjentek przeżywa 5 łat.