mocy społecznej jest bowiem osoba pracownika socjalnego. Jego motywacja, predyspozycje, wiedza, umiejętności oraz możliwości działania rzutują bezpośrednio na charakter podejmowanych interwencji i oddziaływań, których celem jest pomoc w przezwyciężeniu trudności doświadczanych przez klientów. Dotychczas jednak główną sferą działalności pracowników socjalnych było dystrybuowanie środków pochodzących z budżetu państwa w postaci różnorodnych świadczeń, które klienci mają zagwarantowane ustawowo. Wydaje się, iż model ten wyczerpał już swoją formułę i niezbędne jest poszukiwanie nowych sposobów pracy, wzmacniających samodzielność i niezależność jednostek. Tym samym jest to argument na rzecz rozwijania bardziej efektywnych modeli pracy socjalnej.
Rozdział II
Wprowadzenie
Poszukując odpowiedzi na pytanie o praktyczny wymiar postępowania pracowników socjalnych, warto chwilę zastanowić się nad czynnikami, cjctóre warunkują w pewien sposób ową metodykę działania. Analizując tę ^kwestię z perspektywy pomagacza - profesjonalisty, na uwagę zasługuje co-hąjmniej kilka zagadnień, takich jak: złożoność sytuacji problemowych zja-||cimi mają do czynienia pracownicy socjalni, warunki pracy i ograniczoność igpsobów jakimi dysponują, rozbieżność celów nad jakimi pracują, presja społeczna, czy poziom ich przygotowania zawodowego i kompetencje oso-l^bowościowe. Każdy z tych czynników wpływa bezpośrednio i pośrednio na |{8posób pracy, a tym samym praktyczną realizację postulatów pracy socjalnej.
B}. Złożoność sytuacji problemowych
Poziom komplikacji zadań stawianych pracownikom socjalnym łatwo jest Rozumieć analizując zapisy aktualnie obowiązującej Ustawy o pomocy społecznej, która zawiera m.in. szczegółową enumerację i charakterystykę zadań i przypisanych. Artykuł 7 precyzuje sytuacje problemowe, ze względu na ystępowanie których każdy klient lub rodzina mogą ubiegać się o stosowną omoc: „Pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności pwodu:
*1) ubóstwa;
||2) sieroctwa; bezdomności; bezrobocia;