P6063263

Rozdział XIII

V

i

K O Z u z i a i

ŚCINANĄ

Tarcia WEWNĘTRZNEGO GRUNTÓW*

1. Uwagi wstępne

Najważniejszym z parametrów charakteryzujących stan graniczny grunto* -

wytrzymałość na ścinanie (opór ścinania).    _    1 -

Wytrzymałość gruntów na ścinanie w naturalnym stanie jest wypadkową** czynników działających na grunt obecnie bądź w przeszłości geologicznej W mechanice gruntów wytrzymałość na ścinanie traktuje się jako wieli_x składającą się zasadniczo z dwóch parametrów: składowej spójności i składy

tarcia wewnętrznego.

Jako składową spójności należy rozumieć część wytrzymałości na ścinanie naprężenia dewiatorowego, niezależną od naprężenia normalnego w płaszczyć ścinania, a składową tarcia wewnętrznego — jako część wytrzymałości na samu proporcjonalną do naprężenia normalnego w płaszczyźnie ścinania.

Najstarszą i do dzisiaj stosowaną formułą określającą zjawisko ścięcia gruntu warunek podany przez Coulomba w 1773 r. w następującej postaci:

V = c + <r„tg<f>

gdzie:

^r/ - wytrzymałość na ścinanie,

ⁿ* naprężenie normalne do płaszczyzny ścinania w momencie ścięci

^c - spójność,

kąt wewnętrznego.

W gruntach sypkich, gdy c = 0, wzór ten przybiera postać:

T_/ = <T..tg0

rzędnyc^on^^ °^d- ^pr/cdslaw,a rycina 44. Jest to prosta, która ^w>'^zna^p wykreślenia tei !^P°^^{n0SC1, a nach}ylenie jej wyznacza kąt tarcia wewnęttf^ -» M " 'r^re,KZnie «>«««, znajomość 2 par naprężę* «*-; *l»*“*Wcych ta, maksymalnych naprężeń ścinających <„•

* Napisał R Kaczyński.