Przekładnie Zębate028

3. Wyznaczanie naprężeń stykowych dopuszczalnych a_HP

Michał Maziarz

Naprężenia stykowe dopuszczalne przyjmuje się nieco mniejsze od naprężeń stykowych granicznych zęba g_h , które pomniejsza się o rzeczywisty minimalny współczynnik bezpieczeństwa na naciski stykowe dla danej grupy przekładni (odpowiedzialność przekładni).

Rzeczywisty minimalny współczynnik bezpieczeństwa dla większości przekładni ogólnomaszynowych i samochodowych przyjmuje się S_{H mjn} = 1,1 przy jednorodnej strukturze obróbki, dla przekładni lotniczych, okrętowych i niektórych hutniczych, a także dla zębów hartowanych powierzchniowo w granicach

Sh min “ 1 -1— 1,2.

Dla przekładni silnie obciążonych, o wysokiej dynamice rozruchu i znacznych przeciążeniach, przyjmuje się S_{H min} = 1,25-1,35. W przypadku, gdy przewidziana żywotność przekładni jest mniejsza od bazowej liczby cykli dla danego gatunku materiału (przekładnia pracuje w zakresie ograniczonej wytrzymałości) można przyjąć S_{H min} = 0,75-0,9 (wyższe wartości dla trwałości zbliżającej się do bazowej liczby cykli).

HP

’ H lim

Z _v ■ Z_L ■ Zr Zy ■ Z_x ■ Z_w

(3.1)

H min

gdzie: o _{H Hm} - granica wytrzymałości zmęczeniowej na naprężenia stykowe powierzchni zęba dla danego materiału, obróbki cieplnej, stanu powierzchni, warunków obciążenia i wielkości koła.

Granicę tę można wyznaczyć na podstawie wartości średniej wytrzymałości stykowej Or_lim wyznaczonej w badaniach na próbkach gładkich walcowych, materiałów odpowiednio cieplnie obrobionych. Przedstawia to tabela 3.1 (na rozkładówce) i rysunek 3.1 lub dokładniej - wykres zmęczeniowy (krzywa Wóhlera) na rysunku 3.2.

28