Przekładnie Zębate138

10. Wytyczne konstruowania skrzyń reduktorów

Michał Maziarz

Przy produkcji seryjnej lub wielkoseryjnej typowych reduktorów, skrzynie są odlewane, głównie z żeliwa lub staliwa (rozdz. 2.3). W zależności od typu reduktora i sposobu jego mocowania w układzie napędowym (w płaszczyźnie poziomej lub pionowej), skrzynie reduktorów są dzielone zazwyczaj wzdłuż osi wałów w płaszczyźnie poziomej lub prostopadle do osi wałów w płaszczyźnie pionowej. Skrzynia reduktora składa się z korpusu i pokrywy, która jest mocowana śrubami, wyposażonymi w uchwyty transportowe np. tabela 10.2, s. 142.

Specjalistyczne reduktory mogą posiadać korpus o złożonych kształtach, który jest zamykany odpowiednimi pokrywami. Na rys. 10.1 przedstawiono typową skrzynię odlewaną walcowej przekładni zębatej jednostopniowej z podanymi podstawowymi wielkościami elementów (zależnościami konstrukcyjnymi) skrzyni. Zależności te są funkcją odległości osi reduktora i dotyczą reduktorów jednostopniowych, dwustopniowych, trójstopniowych i reduktorów ślimakowych.

Bliższe informacje dotyczące postaci konstrukcyjnych wspomnianych skrzyni czytelnik znajdzie w literaturze [14, 15]. Przy konstruowaniu skrzyni odlewanych obowiązują ogólne zasady konstruowania odlewów.

Korpusy po odlewaniu winny być oczyszczone z masy formierskiej i poddane sezonowaniu lub wyżarzaniu odprężającemu. Powierzchnie podstawy, powierzchnie składania korpusu i pokrywy winny być obrobione mechanicznie o kierunkowości struktury równoległej, jeżeli nie stosuje się uszczelek. Gniazda pod łożyska winny być wytaczane na gotowo z jednego zamocowania po ustaleniu obu części, co najmniej na dwóch kołkach ustalających umieszczonych w kołnierzach po przeciwległych stronach korpusu (po przekątnej) i po skręceniu śrubami.

Podstawowe wielkości skrzyń spawanych można wyznaczyć w oparciu o wzory konstrukcyjne podane dla korpusów odlewanych z wyjątkiem pochyleń i innych cech konstrukcyjnych, odnoszących się do odlewów. Grubość ścian nośnych korpusów nie może być mniejsza niż 7 mm, chociaż z wzorów obliczeniowych (tabela 10.1) wyjdą mniejsze. Ściany boczne skrzyń winny być usztywnione żebrami usytuowanymi pod gniazdami łożysk tak, aby reakcje łożysk były przenoszone również przez te żebra na podstawę korpusu i dalej na podłoże (ramę) lub fundament. Grubość żeber przyjmuje się w granicach (0,3-0,4)8. Skrzynia winna być szczelnie zespawana z zachowaniem ogólnych zasad spawania. Należy unikać krótkich spoin, np. poprzecznych na żebrach, gdyż są one źródłami pęknięć.

138