gdzie: NP lim = 3 - 5 • 106 cykli - podstawa próby zmęczenia na zginanie (bazowa liczba
cykli dla zginania),
NK - liczba cykli zmian obciążenia przy zginaniu zębów wynikająca z projektowanego czasu pracy przekładni z następującymi ograniczeniami:
- 7N max = 2,5 - dla stali nawęglanych i hartowanych, hartowanych powierzchniowo, żeliwa sferoidalnego i ciągliwego perlitycznego - chociaż z obliczeń (wzór 3.15) wyszłoby 7N > 2,5, to należy przyjąć 7N = 7N max = 2,5;
- 7N max = 1,6 - dla stali ulepszanych cieplnie i azotowanych gazowo oraz dla żeliwa szarego;
- 7Nmax =1,2-1,3 - dla stali ulepszonych cieplnie i azotowanych kąpielowo;
- jeżeli z obliczeń 7N < 1,0, to należy przyjąć 7N = 1,0;
- dla 7N > '/V80 , to należy przyjąć 7N max = ;
- dla Nk > NF lim; 7N = 1,0.
6<qv<9- ogólnie wykładnik równania krzywej wytrzymałości zmęczeniowej dla zginania stali (wykładnik nachylenia krzywej Wóhlera dla zginania).
Dla kół o jednorodnej strukturze zębów (normalizowanych, ulepszonych cieplnie) i szlifowanych przejściach zębów tarczą z zaokrągleniem przyjmuje się wartość qp = 6-7. Dla kół nawęglanych i hartowanych, azotowanych oraz węgloazotowanych bez szlifowania przejścia podstawy zęba przyjmuje wartość qp = 8-9.
Bliższe oszacowanie tego współczynnika dla niektórych stali na podstawie badań rzeczywistych kół zębatych podaje tabela 3.8.
Tabela 3.8
Lp. |
Moduł m mm |
Liczba zębów z |
X = -m |
Marka stali |
Rodzaj obróbki cieplnej |
ch |
1. |
4 |
43 |
10 |
12HN3A |
nawęglanie |
8,7 |
2. |
7 |
32 |
8,6 |
12MN3A |
i hartowanie |
9,5 |
3. |
4 |
43 |
10 |
25H2GN |
ff |
9,2 |
4. |
5 |
63 |
12 |
40HS |
obr. cieplne |
8,3 |
5. |
5 |
63 |
12 |
40HS |
normalizowanie |
4,9 |
6. |
7 |
32 |
4,3 |
40HN |
ulepszanie |
8,1 |
7. |
7 |
32 |
8,6 |
40HN |
" |
6,1 |
8. |
7 |
32 |
12 |
40HN |
ff |
5,0 |
9. |
8 |
16 |
10 |
20H2N4A |
nawęgl. i hart. |
9,5 |
10. |
10 |
21 |
5 |
20H2N4A |
" |
11 |
11. |
8 |
16 |
10 |
18HGN2 |
// |
9,6 |
12. |
12 |
22 |
6,7 |
25H2GNT |
ff |
10,7 |
49