reso1

prostytucja - historia, uwarunkowania ! formy zjawiska

996

prostytutkę nie uznaje się również kobiety, ktćjra zgadza się na stosunek seksualny w za-m|ąn np. za sfinansowanie przez partnera popytu i zabawy w drogim lokalu, to samo dotycz/ kobiet przyjmujących prezenty za swoje usługi. Chodzi o to, że zapłata nie została ustalona z góry, jako „cena” za od-byple stosunku seksualnego. Również częsta zrniana partnerów nie czyni z kobiety prostytutki.

Mc Caghy (1976) stwierdziła, że prostytucję określają hastępujące przesłanki:

1)    Zachowanie, które ma dla klienta znaczenie seksualne.

2)    Element transakcji ekonomicznej, zapłaty, która jest określona z góry.

3)    Uczuciowa obojętność - zachowanie się obojga partnerów zmierzę do wymiany us|ug.

Należy dodać, iż istotny jest tu element świadomości prostytutki, że zajmuje się ona odpłatnym świadczeniem usług, ponieważ element ten odróżnia prostytucję od rozwiązłości seksualnej.

Do czynników, które sprzyjają wkraczaniu na drogę prostytucji, można zaliczyć: -wadliwąstrukturę rodzinną;

-    nadużywanie alkoholu w rodzinach;

-    złą atmosferę rodzinną spowodowaną pożyciem rodziców;

-    brak przygotowania zawodowego; -zmienność środowisk wychowawczych;

-    piski status materialny rodziny;

-    wczesne rozpoczynanie życia seksualnego l przygodnymi partnerami.

Do czynników osobowościowych, sprzyjających wkraczaniu na drogę prostytucji, zalicza się:

-    piezdolność do nawiązywania i utrzymywania prawidłowych i społecznie pozytywnych kontaktów uczuciowych;

-zaburzenia w sferze motywacji, obniżenie uczuciowości wyższej;

-zaburzenia popędowe.

Osoby uprawiające nierząd bardzo często cechuje: brak zainteresowań, powierzchowność myślenia, niechęć do wysiłku umysłowego, brak wytrwałości i silnej woli, skłonność do nałogów, kłamstw i kradzieży, oziębłość seksualna, tendencje samobójcze. Cechy te świadczą o patologicznym charakterze osobowości prostytutek, która jest konsekwencją braku prawidłowych kontaktów uczuciowych i związków emocjonalnych. Badania przeprowadzone wśród młodocianych prostytutek wykazują, że ponad 60% pochodzi z rodzin niepełnych (rodziny rozbite, sieroty społeczne).

Przeciwdziałanie prostytucji. Wśród różnych sposobów przeciwdziałania prostytucji, stosowanych w różnych kulturach, należy wymienić przede wszystkim:

1)    Prohibicję - prostytucja jest karana przez prawo i uważana za przestępstwo. Prohibicja nie zdała egzaminu, nie wyeliminowały prostytucji nawet najsurowsze kary, spowodowały natomiast szerzenie się prostytucji nielegalnej ze wszystkimi jej następstwami.

2)    Reglamentację - prostytucję wolno Uprawiać tylko w domach publicznych, pod nadzorem służby sanitarnej i władz porządkowych.

3)    Neoregiamentację-uprawianie prostytucji bez skoszarowania, rejestracją prostytutek zajmuje się nie policja, lecz służby sanitarne i porządkowe. Każda prostytutka musi posiadać książeczkę kontrolną, w której odnotowuje się okresowe, kontrolne badania lekarskie. Celem takiego systemu jest przede wszystkim zapobieganie szerzeniu się chorób wenerycznych.

4)    Abolicjonizm- przeciwdziałanie nie samej prostytucji, lecz zwalczanie przyczyn skłaniających kobiety do jej uprawiania oraz ich skutków. Abolicjonizm widzi w prostytucji chorobę społeczną, w której należy leczyć przyczyny, a nie objawy; chodzi tu o ochronę tych, którzy na drogę prostytucji dostali się mniej czy bardziej przypadkowo, a zwłaszcza tych, których do jej uprawiania zmusiły złe warunki ekonomiczne.

Maria Wanda Poznańska

Literatura: Hotyst B., Kryminologia, Warszawa 1994; Holyst B., Problemy młodego pokolenia, Warszawa 1991; Imieiiński K., Manowce seksu. Prostytucja, Łódź 1990; Imieiiński K., Zarys seksuologii I seksiatrii, Warszawa 1986; Jasińska M., Proces społecznego wykolejania się nieletnich dziewcząt, Warszawa 1967; Mc Caghy C., Deviance Behaviour, New York-London 1976.

PROSTYTUCJA - HISTORIA, UWARUNKOWANIA I FORMY ZJAWISKA. Zjawisko prostytucji było znane w historii społeczeństw od zarania dziejów, gdyż przed wiekami sank-

prostytucja r historia, uwarunkowania i formy zjawiska 997

cjonowana zasadą gościnności czy obrządkami religijnymi wdrażała jednostki do prostytucji zawodowej. W starożytnej Grecji, w wyniku reform Solona (594 r. p.n.e), wprowadzono przepisy regulujące to zjawisko, doprowadzono do rejestracji domów publicznych i osób trudniących się nierządem dzięki licencjom na uprawianie prostytucji. Podobnie w starożytnym Rzymie prostytutki znajdowały się pod specjalną kuratelą tzw. edyli, których zadaniem był nadzór nad kobietami lekkich obyczajów, związdńy m.in. z egzekwowaniem podatku od nierządu. Wtedy kobiety pracujące w tym zawodzie tworzyły swoisty klan zawodowy, dzieląc się na kategorie/hierar-chie zawodowe, uwarunkowane zarobkami, pozycją społeczną partnerów, wykształceniem, inteligencją i urokiem osobistym kandydatek do zawodu. Czerpanie wysokich dochodów z zalegalizowanej prostytucji w starożytnym Rzymie wiązało się ze zwalczaniem nielegalnej prostytucji, co było efektem nie tylko zapobiegliwości ekonomicznej Rzymian, ale także troski o względy zdrowotne (obawa przed chorobami, epidemiami). W okresie tym prostytucja miała charakter reglametowany i była jednym ze źródeł dochodów państwa.

Zjawisko prostytucji, nieustannie obecne w dziejach ludzkości, jeśt poddane rozmaitym osądom zarówno moralnym, jak i rozwiązaniom prawnym. Na treść tego zjawiska składają się następujące elementy:

1)    Sprzedajność własnego ciała - wiąże klienta i oferenta przez różnego typu formy zaspokojenia seksualnej pożądliwości, mającej zarówno charakter stosunku seksualnego, w sensie dosłownym, jak i podejmowania różnych praktyk seksualnych wynikających z fantazji, potrzeb, żądań klienta, za co on płaci; zarówno sposób aktywności, jak i jej efekt seksualnego zaspokojenia, wynikają z oczekiwań klienta, niekoniecznie muszą być udziałem usługodawcy.

2)    Brak zaangażowania emocjonalnego -jest cechą charakteryzującą tego typu kontakty, są one obojętne w sensie uczuciowym, uczestnicy nie mają ani intencji, ani oczekiwań związanych z budowaniem trwałych emocjonalnych relacji między stronami. Kontakty często są epizodyczne, a nawet jeśli zdarzy się, że klient spotyka się kilka razy z tą samą prostytutką, kwestie uczuciowe z reguły mają powierzchowny charakter; cechuje je bardziej dążność do zaspokojenia seksualnych żądz niż tworzenia na tej podstawie erotycznej relacji z drugą osobą.

3)    Wielość partnerów - jest cechą typową, gdyż najczęściej bywa tak, że osoba pracująca w tym zawodzie spotyka się z dużą liczbą klientów. Jest to cecha samoistna tego zawodu - jeśli osoba chce więcej zarobić, musi mieć więcej zobowiązań. Niekiedy mylnie traktuje się tę cechę z pewnymi skłonnościami jednostek o wybujałym temperamencie seksualnym, określanym mia-‘ nem promiskuityzmu. Mamy wtedy do czynienia z osobą, której nieokiełznany seksualny apetyt wymaga zaspokojenia, spotyka się więc z wieloma partnerami i nie pobiera za to opłaty.

4)    Brak wyboru partnera i oddawanie się każdemu, kto zapłaci - prostytutka rzadko kiedy ma sposobność „przebierania w klientach”, podejmuje relacje zawodowe zawsze wtedy, gdy dojdzie do uzgodnienia zadowalającej obie strony relacji cenowej za usługę (jeśli pracuje samodzielnie) i/lub nie ma na to wpływu, gdy otoczona jest siecią zależności sutenerskich.

5)    Świadomość uprawianego procederu

-    przeświadczenie i świadomość faktu, że jest to zawód, aktywność uprawiana w celu zdobycia pieniędzy.

Obraz zachowań związanych z procederem prostytucji w ostatnich latach ulegał dynamicznym zmianom. Nałożyły się na to zarówno gwałtowne zmiany ekonomiczne, społeczne, jak i kulturowe. Poszukując przesłanek, dla których do niedawna wstydliwa profesja stała się równoprawna z innymi zawodami, wymienić należy:

-    czynniki ekonomiczne, a szczególnie fakt pozostawania wielu kobiet poza rynkiem pracy, w stanie permanentnego bezrobocia, które w imię wyższych racji podejmują prostytucję głodową, czyli ten typ zachowań, który etiologicznie jest związany głównie z przesłankami ekonomiczno-bytowymi; w warunkach nędzy, ubóstwa jednostka staje pod pręgierzem walki o przetrwanie rodziny, dzieci, wobec czego podejmuje taką aktywność; ten typ prostytucji jest powszechny zarówno wśród dorosłych, jak i prostytuujących się dzieci i młodzieży;