strona0030

Rozdział i. Prostytucja jako zjawisko społecznb 35

trzeciej kategorii należą kobiety, które świadomie dla zysku oddają się mężczyznom - niekoniecznie przypadkowym, to raczej „przyjaciele”, a kontakty z nimi są długotrwałe. Do czwartej kategorii zalicza on kobiety, które przypadkowo obcują z mężczyznami, żyją w konkubinacie oraz te, które utrzymują przedmałżeński kontakt seksualny z jednym mężczyzną. Autor uważa, że tylko kobiety należące do drugiej i trzeciej kategorii mają wrodzone predyspozycje do zostania w przyszłości prostytutką.

Podobną klasyfikację jak Jasińska utworzył Karol Sławik, wyróżniając cztery kategorie kobiet ze względu na ich miejsce pracy⁵⁷. Do pierwszej zaliczył kobiety piękne, eleganckie i wykształcone, posługujące się wieloma językami obcymi i przyjmujące tylko grono stałych klientów we własnych mieszkaniach. Do drugiej kategorii również zaliczył kobiety z klasą, lecz przyjmujące klientów w hotelach. Trzecia kategoria to kobiety, którym się nie powiodło. Bardzo często utrzymują kontakty ze światem przestępczym, nocują oraz przyjmują klientów w melinach, na dworcach i bocznych ulicach. Czwarta kategoria, najbardziej łagodna, obejmuje kobiety przeciętne, które zajmują się prostytucją tylko okazjonalnie.

Bardziej współczesny podział z uwagi na miejsce wykonywania usług przedstawiła Radhiki Coomeraswamy⁵⁸. Wyróżniła następujące rodzaje prostytucji:

—    usługi towarzyskie polegające na dostarczaniu wykształconych kobiet zamożnym, zagranicznym biznesmenom;

—    prostytucja uprawiana w restauracjach i hotelach, gdzie prostytutki są doskonale znane personelowi;

—    prostytucja uprawiana w salonach masażu lub odnowy biologicznej, a także w klubach peep-show;

— prosty tucja uliczna;    /

—    seks na telefon;

—    prostytucja „w oknach”.

Ostatni rodzaj prostytucji nie jest jeszcze znany w Polsce, natomiast bije rekordy popularności w Holandii, gdzie zarezerwowane są całe ulice dla tego procederu.

57    K. Sławik, Patologie w III Rzeczypospolitej, Katowice 1994, s. 85.

58    Raport specjalnej sprawozdawczym Radhiki Coomeraswamy na temat przemocy stosowanej wobec kobiet, jej przyczyn i konsekwencji, ONZ, Komisja Praw Człowieka, 53 sesja, 10 grudnia 1996 r.