34 Rozdział i. Prostytucja jako zjawisko społecznb
Według innych badań, przeprowadzonych w trójmieście przez Kazimierza Matysiaka, można wyróżnić prostytutki:
- lokalowe,
- na ulicach, dworcach,
- przy kioskach z piwem,
- pod bramami portów53.
Zbigniew Izdebski i Antonina Ostrowska po analizie zjawiska prostytucji również dokonali podziału ze względu na miejsce pracy, wyróżniając prostytutki54:
** uliczne,
- dworcowe,
- hotelowe, /
- „tirówki”,
- agentki - pracownice agencji towarzyskich, oprócz świadczenia usług seksualnych często po prostu zabawiają klientów rozmową.
Leszek Lernell dokonał podziału prostytucji, biorąc pod uwagę wyłącznie status społeczny prostytutek; wyróżnił dwie kategorie: plebs i arystokrację55. Do prostytutek z arystokracji zaliczył te, które pracują w lokalach, hotelach, niejednokrotnie są wykształcone, ładne, pochodzą z dobrych domów. Natomiast plebs to prostytutki pochodzące z biednych domów, gdzie często pojawiał się problem alkoholu i przemocy. Dziewczęta nie mają wykształcenia i często są wykorzystywane przez swoich „opiekunów”.
Nie wszyscy badacze dokonywali takich podziałów prostytucji. Bemsdorf, tworząc swój podział, skupił się na kontaktach cielesnych kobiet, niekoniecznie uznawanych za prostytucję. Autor ten wyróżnił cztery kategorie kobiet56, biorąc pod uwagę charakter kontaktów damsko-męskich.
Pierwszą kategorię tworzą kobiety, które mają stałego „przyjaciela”, lecz utrzymują również okazjonalne kontakty z innymi mężczyznami, przy czym element zapłaty nie odgrywa tu żadnej roli. Druga kategoria to kobiety, które jednocześnie utrzymują kontakty z wieloma partnerami, a motywem ich działania jest częściowo chęć zysku, a częściowo sympatia do nich. Do
53 M. Antoniszyn, A. Marek, Prostytucja w świetle badań kryminologicznych, Warszawa 1985, s. 13.
54 Z. Izdebski, A. Ostrowska, Seks po polsku, Warszawa 1991, s. 73.
55 M. Antoniszyn, A. Marek, Prostytucja..., dz. cyt., s. 14.
56 J. Sztobryn-Giercuszkiewicz, Psychologiczne aspekty prostytucji, dz. cyt., s. 17.