94 2. RZUTY PROSTOKĄTNE NA DWIE I WIĘCEJ RZUTNI (RZUTY MONGE'
nolegle do rzutu a'". Po założeniu czwartej rzutni tak, aby x3i±a"', rzuty i bIV są punktami, a ich odległość d szukanym oddaleniem obu prostych.
Ćwiczenie 7. Wyznaczyć najkrótszą odległość prostych skośnych «i (rys. 2.96).
Miarą najkrótszej odległości takich prostych jest odcinek AB wspi swoimi końcami o te proste i do nich prostopadły. W celu wyznaczenia t; odcinka stosujemy także dwukrotną transformację aż do sprowadzenia jed z prostych, np. a, do wzajemnego prostopadłego położenia z rzutnią. Wybieramj na prostych pomocnicze punkty 1, 2 i 3, 4 {1 i 3 na wspólnej wysokości oraz osie a?13||o', a następnie x3ij_a'". Rzut aIV jest wówczas punktem, a odcinel AIVBIV prostopadły do rzutu bIV — rozwiązaniem zadania. W istocie: jeżi prosta a jest prostopadła do rzutni re4, to odcinek AB do niej prostopadły jest do tej rzutni równoległy, a z tego z kolei wynika — zgodnie z twierdzenie® o rzucie kąta prostego — że rzuty bIV i AIVBIV muszą być do siebie prostopadłe.
Na rysunku zostały dodatkowo wykreślone — na drodze odnoszących-trzeci, poziomy i pionowy rzut odcinka AB, z tym że rzut A'" został z uwagi na AB||ji4 wyznaczony z warunku A'"B"'||a?34.
Ćwiczenie 8. Wyznaczyć prawdziwą wielkość kąta dwuściennego zawartego między płaszczyznami dwóch trójkątów ABC i ABD o wspólnym boku AB (rys. 2.97).
Dwie kolejne transformacje, dla których zakładamy xl3\\A'B' i®84_|_ A'"B"', prowadzą do pokrycia rzutów AIV — B1V, a więc do wzajemnego położenia
AB±n4. Oznacza sunku do rzutni jr4 padłej do krawędzi do rzutni tj4 i roz Ćwiczenie 9. . kreślić rzuty trójl (rys. 2.98).
Za pomocą ległego ustawieni! płaszczyźnie Ap I oś ®i3. W trzecim ustawienie w stos cr84 bezpośrednio
2iv 2IV — pIV ot
nachylone do rzi pierwotnych rzut