scan0013

Płyn Luffa, podobnie jak płyny Fehlinga stosowane w metodzie Lane-Eynona, a także płyny Bertranda, zawiera w swym składzie siarczan(VI) miedzi(H) (CuS0₄ • 5 H₂0), jednakże różni się od nich zasadniczo odczynem środowiska. Płyn Luffa wykazuje pH ok. 9,5 (odczyn lekko alkaliczny), podczas gdy mieszanina jednakowych objętości I i II płynu Fehlinga oraz I i II płynu Bertranda wykazują pH ok. 12 (odczyn mocno alkaliczny). Według opinii Luffa i Schoorla redukcja miedzi przez cukry w mocno alkalicznym środowisku nie zapewnia dokładnych wyników oznaczeń, gdyż w tych warunkach ulegają one rozkładowi, a ponadto na wynik oznaczenia poważny wpływ wywierają inne aldehydy, nie będące cukrami.

Próbki badane na zawartość cukrów rozcieńcza się wstępnie tak, aby zawartość cukrów w nich mieściła się w pewnym określonym przedziale, 0*62 mg w 25 cm³ roztworu w przypadku glukozy i cukru inwertowanego oraz 0+88 mg w 25 cm³ roztworu w przypadku laktozy, gdyż do takiego zakresu stężeń wymienionych cukrów została opracowana tabela przeliczeniowa (tab. 8-6).

Tabela 8-6

Ilości cukrów odpowiadające zużyciu roztworu N828203 o stężeniu ściśle 0,1 mola/dm³ (różnica między próbą ślepą i właściwą) w metodzie Luffa-Schoorla

Liczba cm^3roztworu Na2S203 ó stężeniu 0,1 mola/dm^3	Glukoza lub cukier inwertowany mg	Laktoza bezwodna mg	Liczba cm^3roztworu Na2S20s 0 stężeniu 0,1 mola/dm^3	Glukoza lub cukier inwertowany mg	Laktoza bezwodna mg
1	2,4	3,6	13	33,0	48,3
2	4,8	7,3	14	35,7	52,2
3	7,2	11,0	15	38,5	56,0
4	9,7	14,7	16	41,3	59,9
5	12,2	18,4	17	44,2	63,8
6	14,7	22,1	18	47,1	67,7
7	17,2	25,8	19	50,0	71,7
8	19,8	29,5	20	53,0	75,7
9	22,4	33,2	21	56,0	79,6
b. 10	25,0	37,0	22	59,1	83,9
11	27,6	40,8	23	62,2	88,0
12	303	44,6

Oznaczanie zawartości cukrów metodą Luffa-Schoorla składa się ■dwóch etapów. W pierwszym etapie (próba ślepa) ustala się zużycie i minowanego roztworu tiosiarczanu sodu. na zmiareczkowanie jodu, ■dzielonego przez całkowitą ilość miedzi zawartej w określonej objętości płynu Luffa (25 cm³); zachodzą przy tym reakcje:

2CuS0₄ + 4KI^^ 2K₂S0₁ + Cu₂I₂ + I_a

I₂ + 2Na₂S₂0₃-> 2NaI + Na2S₄0₆

Wf drugim etapie najpierw prowadzi się redukcję części miedzi zawartej w tej samej objętości płynu Luffa (25 cm³) badanym roztworem cukru, ■następnie dodaje jodku potasu, z którego nie zredukowana miedź wjydziela jod, a ten miareczkuje się tym samym, mianowanym m Stworem Na^Oj. Zachodzą wówczas następujące reakcje:

rBhO + 2CuO    Ci^O +    R—COOH

alkaliczne    ^L

likier,    tlenek    tlenek    kwas

np. glukoza    miedzi(II)    miedzi(I)    glukonowy

2CuS0₄ + 4KI^^ 2K^SO, + Cu^ + ^

I₂ + 2Na₂S₂0₃-> 2NaI + Na₂S₄0₆

Różnicę między wynikami dwóch miareczkowań, odpowiadającą ilości i Biedzi podlegającej redukcji przez cukier zawarty w próbce pobranej do ^oznaczenia, przelicza się na cukier za pomocą tabeli 8-6.

Wykaz odczynników oraz szczegółowy sposób wykonania oznaczenia ■wartości cukrów metodą Luffa-Schoorla zostaną podane w jednym wĆWiczeń tego rozdziału (8-3).

8.2.2A Metoda cyjanożelazianowa(III)

Metoda ta opiera się na redukcji sześciocyjanożelazianu(ill) potasu jadanym roztworem cukru do sześciocyjanożelazianu(II) potasu Zgodnie z równaniem reakcji:

6 K₃[Fe(CN)₆] + CHO(CHOH)₄CH₂OH + 6 KOH

-> 6 K₄[Fe(CN)₆] + GOOH(CHOH)₄COOH + 4 H₂0

kwas cukrowy

277