76710

2

Stosowano metodę egzegezy - podobnie jak wschodniorzymskie szkoły prawa.

Postglosator/y (konientatzorzy, konsvliatorzv)_

Cel: zastosowanie prawa rzymskiego w praktyce Bazowano już nie tylko na CIC ale także na Glossa Ordinana.

(quidquid non agnoscit glossa, non agnoscit curia)

- czego nie uznaje glosa, tego nie uznaje sąd.

Metody:

Metoda dialektyczna, interpretacja ścieśniająca, rozszerzająca, analogie, uogólnienia

Wprowadzono do praktyki wiele instytucji i uregulowań rzymskich oraz tych powstałych w

Glossa Ordinana. Rozwinięto praktykę

Taki rodzaj działalności zwany jest nios Italicus

Dzieła:

Najważniejsze były komentarze do CIC (commentarii) i porady prawne (consilia)

Najwybitniejsi przedstawiciele:

Cinus de Pistoia Bartolus de Saxoferato Baldus de Ubaldis

Pomiędzy glosatorami a postglosatorami działali we Francji:

Jacques de Revigny i Pierre de Belleperche

Recepcja prawa rzymskiego_

Zjawisko to wystąpiło głównie w Europie Zachodniej.

Włochy, pd Francja, Hiszpania, potem Niemcy, Niderlandy, Szkocja.

Anglia - początki recepcji widoczne za czasów Lanfranca, Yaccariusa (Libri pauperum), nie doszło tam jednak do recepcji.

I u s c o m m u n e - prawo powszechne, pospolite, powstało dzięki działalności glosatorów, postglosatorów, o międzynarodowym, europejskim charakterze. Obok rzymskich były tam także i elementy germańskie (głównie prawo kanoniczne), lenne prawo longobardzkie (libri feudorum)

Dla recepcji istotne było też stosowanie naukowych metod.

Początkowy okres - główna rolę odgrywa Kościół - w szerokim zakresie stosuje u siebie prawo rzymskie. (Ecclesla vivit lege Romana - Kościół żyje prawem rzymskim).

Z czasem ius commune zaczynają posługiwać się także ludzie świeccy.

Wczesna recepcja - od XIII w., ostateczne zwycięstwo recepcji - XV, XVI wiek.

Niemcy - usus modernus pandę ctarum (nowoczesne stosowanie pandektów) - znaczenie posiłkowe w stosunku do praw partykularnych