Dawka mg
Przykład 1
Zaproponować schemat dawkowania acetazolamidu wiedząc, że stężenie tego leku w osoczu ma się wahać między 43 i 10 mg/1.
Przyjąć F = 1, k« > K, K - 0,18 h">, Vi = 141, D = 500 mg.
Rozwiązanie. Wykorzystując podane wyżej równanie otrzymuje się:
Dmtkt. = 141 • 33 mg/1 = 462 mg
8,65 h
Można pozostać przy dawkowaniu 500 mg co 8 h lub przy mniej wygodnym dawkowaniu 250 mg co 4 h, podając dawkę inicjującą D’ = 500 mg.
Przykład 2
Biologiczny okres póltrwania teofiliny u 60-letniej chorej ważącej 64 kg jest równy 16 h, a klirens ogólnoustrojowy 1,4 l/h. Zaproponować schemat dawkowania aminofiliny u tej chorej zapewniający średnie stężenie leku C = 15 mg/1.
Rozwiązanie. Korzystając z równania 11.5 i podstawiając F = 0,85 otrzymujemy:
D/t - C '^3* = 15 mgo' 851,4 l/h “ 24>70 me!h ~ 197>64 mg (co 8 h)
« 200 mg aminofiliny co 8 h lub 300 mg aminofiliny co 12 h.
Przykład 3
Przedstawić na wykresie zmiany stężenia leku podawanego wg następującego schematu:
Godzina podania
Jakie jest stężenie substancji leczniczej w osoczu o godz. 20.00 w drugim dniu podawania leku? Przyjąć ka > K, K = 0,1 h1, Vd = 101, F = 1.
Rozwiązanie. Ze względu na nieregularny schemat dawkowania leku (różne przedziały czasu t i różne dawki D) nic można tego problemu rozwiązać rachunkowo za pomocą podanych wyżej wzorów na stężenie substancji leczniczej w osoczu w dowolnym czasie r. Można go jednak bardzo łatwo prześledzić graficznie, zwłaszcza, że założenie ka 5* K pozwala na sprowadzenie całego zagadnienia do obliczania przebiegu stężenia substancji leczniczej w osoczu po podaniu dożylnym (ryc. 11.1). I tak pierwsza dawka D = 200 mg podana 25.04.1982 o godzinie 8.00 daje stężenie C0 = C»,łks. = 20 mg/1. Stężenie to zmniejsza się i o godzinie 14.00 tuż przed podaniem kolejnej dawki jest równe 11 mg/1, co można wyliczyć z równania C = C„ e~K<. Po podaniu drugiej dawki D = 100 mg stężenie to
Ustalanie schematu daakowania liftów 253