ROZDZIAŁ JEDENASTY: Przebiegi renderingu i
Efekty optyczne są zjawiskami takimi jak flary lub smugi rozchodzące się promieniście od źródła światła, które mogą powstawać wokół lub w obrębie obiektywu kamery bądź na taśmie filmowej. W fazie kompozycji efekty optyczne są zwykle dodawane na końcu i nakładane na inne elementy.
Same w sobie efekty optyczne renderują się zwykle bardzo szybko. Ponieważ jednak nie jest pożądane przeprowadzanie nowego renderingu złożonej sceny przy każdej modyfikacji efektu flary, lepiej jest umieścić go na osobnej warstwie, która może być szybko renderowana i modyfikowana.
Zbyt mocno widoczne efekty optyczne mogą sprawiać, że sceny wyglądać będą sztucznie i tandetnie. Umieszczenie ich na osobnych warstwach umożliwia ich późniejsze korygowanie, redukowanie lub nawet usuwanie, jeśli zmieni się zdanie co do ich ważności w scenie.
Wygląd cząsteczek może być znacznie poprawiony, jeśli wyrenderuje się je na osobnych warstwach. Można wykorzystywać wyrenderowane cząsteczki jako maski kontrolujące różne efekty obróbki obrazu, zmieniać ich kolor i przezroczystość oraz łączyć je na różne sposoby z obrazem tła.
Rysunek 11.6 przedstawia bardzo prostą chmurę cząsteczek. Używając chmury cząstek jako maski efektu zniekształcenia, uzyskuje się deformację tła tak, jakby cząstki powodowały refrakcję. Na końcu cząstki kolorowane są na zielono i umieszczane nad tłem, za statkiem kosmicznym, który je wyemitował.
Gdy cząstki są rozmieszczone w wielu częściach sceny, niektóre z nich mogą pojawiać się przed, a niektóre za innymi obiektami. Obiekty otoczone cząsteczkami często muszą być renderowane jako obiekty maskujące dla warstwy cząsteczek.