strona0039

Rozdział 2. Czynniki warunkującb zjawisko prostytucji 45

odczuciu niedostatku”¹. Jej zdaniem, czynnikiem motywującym nie jest zaspokojenie podstawowych potrzeb egzystencjalnych, lecz dążenie do lepszego, bardziej ekskluzywnego życia. Jedna z prostytutek mówi o tym w następujący sposób:

[...] od trzech lat studiuję biologię, a tutaj dorabiam od dwóch lat. Moją główną motywacją nie były pieniądze, tylko moja własna seksualność i zainteresowanie seksualnością innych ludzi².

Natomiast Seraina (23 lata) jako główny czynnik, który zadecydował

0    tym, że jest prostytutką, wymienia pieniądze, tłumacząc to tak:

[...] zaczęłam z powodu problemów z pieniędzmi. W gazecie zobaczyłam ogłoszenie - u nas zarobisz bajeczne sumy. No i po prostu tam poszłam³.

Jak widać, powody są różne. Również Imieliński uważał, że nie można mówić tylko o jednym czynniku warunkującym prostytucję.

Z jednych z najnowszych badań Kurzępy⁴ wynika, że 51% badanych młodych osób uważa, że prostytucja to dobry sposób na zarobienie łatwych

1    szybkich pieniędzy. Pozostaje znaczny odsetek (49%) osób, które wybrałyby inną formę zarobkowania na życie. Badania te nie wskazują jednoznacznie na dużą przewagę czynnika ekonomicznego w podejmowaniu tak ważnej decyzji, jak sposób zarabiania na życie. Cytowany autor uważa, że jednym z najważniejszych czynników, które warunkują zostanie prostytutką, jest ciągła konfrontacja ze stanem posiadania przez inne osoby określonych dóbr oraz z tym, co lansuje telewizja.

Podsumowując powyższe rozważania, można zauważyć, że czynnik ekonomiczny w dzisiejszych czasach nie odgrywa już tak ważnej roli. Jest tylko jednym z wielu elementów, które składają się na zjawisko prostytucji.

1

   M. Kowalczyk-Jamnicka, Społeczno-kulturowe uwarunkowania prostytucji w Polsce, Bydgoszcz 1998.

2

   M. Roten, Dziwka na chwilę, „Forum” 2003, nr 12.

3

   Tamże, s. 37.

4

   J. Kurzępa, Młodzież pogranicza — świnki, dz. cyc., s. 56.