strona0038

44 Rozdział 2. Czynniki warunkujące zjawisko prostytucji

Jedna z bardziej współczesnych teorii zakłada, że u podstaw prostytucji leży silne pragnienie seksualnej różnorodności¹.

Przyczyn prostytucji doszukiwano się również w temperamencie. Uważano bowiem, że oziębłość seksualna może sprzyjać prostytucji. Kobiety oziębłe szukają nowych kontaktów i przeżyć emocjonalnych, a po pewnym czasie łączą to z łatwym zarobkiem.

Teoria biologiczna wiąże się z psychologiczną. Według tej drugiej, wpływ na to, czy dziewczyna będzie prostytutką, czy nie, mają traumatyczne zdarzenia z przeszłości, takie jak gwałt, molestowanie seksualne. Wydarzenia te silnie oddziałują na psychikę kobiety. Prowadzi to do awersji seksualnej, a nawet do promiskuityzmu².

Według teorii biologicznych, kobieta rodzi się z predyspozycjami do bycia prostytutką i tak naprawdę nie ma większego wpływu na toj co się stanie, ponieważ podświadomie dąży do tego; wszelkie jej działania są podświadomi? nakierowane na określony cel.

2.2. Teorie społeczno-ekonomiczne

Kolejne teorie, próbujące wyjaśnić zjawisko prostytucji, to teorie społeczno-- ekonomiczne. Wyłoniły się po obaleniu przez Blaschko teorii biologicznych. Uznał on bowiem, że gdyby teoria biologiczna była prawdziwa, to zjawisko prostytucji byłoby tak samo nasilone we wszystkich klasach społecznych.

Dziś teoria ekonomiczna Blaschko niewiele ma wspólnego z prawdą, lecz w chwili jej tworzenia, przed II wojną światową, rzeczywiście większość prostytutek wywodziła się ze wsi, z biednych rodzin. Kiedy zjawisko migracji ze wsi do miast nasiliło się, jedynym z dość dobrze płatnych zawodów dla niewykształconych dziewcząt była prostytucja.

W dzisiejszych czasach prostytutki można znaleźć we wszystkich warstwach społecznych, a odsetek dziewcząt wybierających ten zawód ze względu na trudną sytuację materialną jest znacznie mniejszy niż kiedyś. W dużej mierze można tu mówić, podobnie jak Małgorzata Kowalczyk-Jamnicka, o „subiektywnym

1

   D. M. Buss, Psychologia ewolucyjna, tłum. M. Orski, Gdańsk 2001.

2

   R. C. Carson, J. N. Butcher, S. Mineka, Psychologia zaburzeń, tłum. W. Dietrich, Gdańsk 2005, s. 648.