strona (57)

Ryc. 31. Ćwiczenia samowspomagane pośrednie. Zdrowe kończyny górne przez system bloczkowo-ciężarkowy aktywizują porażoną kończynę dolną.

3)    zapobiegania niekorzystnym zmianom wynikającym z bezruchu,

4)    oddziaływania terapeutycznego poza okres pobytu z pacjentem personelu terapeutycznego.

Minusem tej formy ćwiczeń jest fakt, że ruch nie jest prowadzony w pełnym zakresie. Przyczyn takiego stanu należy szukać w niedoskonałości systemu bloczkowo-ciężarkowego w działaniu pośrednim albo obawą przed bólem przy działaniach bezpośrednich.

Ćwiczenia czynne w^r odciążeniu

Stosuje się je w odniesieniu do tych grup mięśniowych, których siła oscyluje wg skali od —2 przez 2 do +2. Zasadniczym ich celem jest wzmocnienie siły do wartości umożliwiającej swobodne poruszanie kończyną lub jej częścią, czyli doprowadzenie jej do poziomu co najmniej 3. Fizjologiczna wartość tych ćwiczeń polega na możliwości wykonania ruchu przy słabych mięśniach, przez co zapewniona zostaje pełna aferentacja. Dzięki wyłączeniu siły ciążenia stworzone zostają lepsze warunki aktywizowania chorego, które przejawiają się w możliwości wykonania dynamicznej pracy w warunkach niedowładów. Chory mięsień może dzięki temu utrzymać swą naturalną elastyczność, co zapobiega przykurczom i wyzwala torowanie proprioccptywne. Odciążenie pozwala także na wykonanie ruchu w większym zakresie przy współistnieniu bólów stawowych.

Wskazania do ćwiczeń czynnych w odciążeniu:

1)    zapobieganie ograniczeniom ruchu,

2)    likwidacja nie utrwalonych tzw. miękkich ograniczeń ruchu w stawach,

3)    prowadzenie ćwiczeń czynnych w warunkach determinanty bólowej,

4)    możliwość prowadzenia ćwiczeń czynnych przy niepełnych zrostach po złamaniach,

5)    uzyskanie poprawy siły mięśniowej osłabionej bezczynnością spowodowaną unieruchomieniem,

6)    uzyskanie aktywizacji pacjenta przez możliwość samodzielnego wykonywania ćwiczenia bez udziału terapeuty-

Przeciwwskazania:

1)    konieczność bezwzględnego unieruchomienia,

2)    silna komponenta bólowa,

3)    ostre stany zapalne stawów i tkanek przystawowych,

4)    stany bezpośrednio po urazach.

Wskazówki metodyczne:

1. Odciążenie osiąga się przez:

a) ręce terapeuty,

57