dłuższych ogonkach. Liście są w różnym stopniu kędzierzawe. Przyczyną kędzierzawienia liści jest silny wzrost brzegów blaszki liściowej - przy znacznie słabszym wzroście pozostałej części liścia.
Jarmuż jest zaliczany do warzyw o największej wartości biologicznej wynikającej przede wszystkim z dużej zawartości witaminy C i p-karotenu.
Odmiany jarmużu mogą się różnić wysokością rośliny, rozpiętością liści i stopniem ich kędzierzawienia. Zabarwienie liści może być w różnych odcieniach zielone. Istnieją także odmiany o liściach zabarwionych na fioletowo, które jednak mają głównie znaczenie ozdobne. Ważną cechą odmianową jest smak i brak goryczy.
Z wysokością rośliny jest skorelowana odporność na niskie temperatury i wiatry. Odmiany niskie, korzystające z pokrywy śnieżnej, wymarzają w mniejszym stopniu niż wysokie. Znoszą one mrozy do -15°C. Odmiany wysokie są wrażliwsze na.niskie temperatury i ulegają wyłamywaniu pod wpływem silnych wiatrów. Również długość okresu wegetacji jest skorelowana z wysokością rośliny. Odmiany niskie mają okres wegetacji 90-100 dni, a wysokie 120-130 dni.
Roślina tworzy palowy system korzeniowy, dobrze rozgałęziony w wierzchniej warstwie gleby. Łodyga kalarepy jest silnie skrócona, zgrubiała, soczysta i stanowi część jadalną rośliny. Na zgrubiałej łodydze są umieszczone spiralnie liście o dłuższych lub krótszych ogonkach liściowych. Kształt liści może być rozmaity, a brzegi liści są wcinane w różnym stopniu i w różnej formie.
Odmiany kalarepy różnią się wielkością i kształtem zgrubienia, które może być kulistospłaszczone, kuliste lub owalne. Ważną cechą użytkową jest skłonność odmian do drewnienia. Jest to cecha odmianowa, modyfikowana przez warunki środowiska. Wszystkie czynniki hamujące wzrost roślin, jak niska temperatura, susza, przyspieszają drewnienie zgrubienia. Zapewnienie roślinom nieprzerwanego szybkiego wzrostu sprzyja wytworzeniu delikatnego zgrubienia.
36