Wstyd i przemo0100

198 Wstyd i przemoi

administracja „bierze się surowo za przestępców”. Osiągnięcia w nauce i poprawa wykształcenia są dla więźniów odczuwających potrzebę dowartościowania źródłem dumy czy poczucia własnej wartości nie mającym nic wspólnego z przemocą, chronią ich przed wstydem i skutkami przemocy strukturalnej (ubóstwo), która skłania ich do popełniania brutalnych przestępstw.

5)    Utrwalanie kastowych podziałów społeczeństwa, które zwykle przebiegają wzdłuż linii rasowych. Biedota i członkowie mniejszości rasowych i etnicznych są regularnie poddawani wywołującemu wstyd i poczucie niższości upokorzeniu poprzez wmawianie im, że są z przyrodzenia głupi i stoją niżej intelektualnie, co staje się później samospełniającym proroctwem w wyniku pozbawienia ich dostępu do edukacji, która pomogłaby im . rozwinąć ich potencjalne zdolności intelektualne.

6)    Zapewnianie społeczeństwu rozrywki, która gloryfikuje przemoc i przedstawia ją jako źródło dumy, honoru i męskiego poczucia własnej wartości.

7)    Umożliwianie ogółowi łatwego dostępu do śmiercionośnej broni.

8)    Powiększanie dysproporcji między społecznymi rolami mężczyzn i kobiet. Nic nie stymuluje przestępczości i przemocy silniej niż przypisanie mężczyznom i kobietom ról, odpowiednio, podmiotu i przedmiotu przemocy i seksu.

9)    Umacnianie uprzedzeń wobec homoseksualistów poprzez pozbawianie ich prawa do służby wojskowej oraz wysokich stanowisk w organizacjach religijnych. Nic nie zachęca do przemocy silniej i skuteczniej niż homofobia, tak jak nic nie zapobiega jej lepiej niż tolerancja wobec homoseksualizmu (ale jaka byłaby racja bytu wojska, gdyby nie było przemocy?).

10)    Utrwalanie przemocy wobec dzieci i młodzieży wymierzanej w formie kar cielesnych w domu i w szkole, zachowań, które

Utnane zostałyby za napaść i pobicie, gdyby ich obiektem stała #i«; osoba dorosła, a jednak są regularnie uznawane przez sąd najwyższy za dopuszczalne i nie stojące w sprzeczności z prawom.

11) Polityka gospodarcza utrzymująca bezrobocie na poziomie odpowiednio wysokiego minimum.

Jeśli takie są zasady polityki białej klasy rządzącej, to czego możemy się spodziewać? Osiągniemy to, co widzimy wokół siebie w całej Ameryce — społeczeństwo charakteryzujące się t rzema komplementarnymi i wzajemnie wzmacniającymi cechami, a mianowicie: (1) najbogatszą na świecie, najpotężniejszą i żyjącą w największym poczuciu bezpieczeństwa klasą wyższą, (2) działającą w zmowie z nią, ale mimo to wykorzystywaną przez nią, klasą średnią i (3) klasą niższą, która dopuszcza się tylu aktów przemocy, ilu nie notuje się w żadnym innym gospodarczo rozwiniętym kraju na świecie, przy czym przemoc ta skierowana jest głównie przeciw członkom tej właśnie klasy.

Czy nie jest zadziwiające, jak bardzo struktura naszego społeczeństwa jako całości przypomina ujawnioną przez niniejszą analizę strukturę społeczną więzienia?

Oto czego dowiadujemy się o naszym społeczeństwie, studiując nasz system więzień. Przykładając schematy manipulacji i kontroli, które są tak dobrze widoczne w więzieniach, do odpowiadających im, ale dużo zręczniej zamaskowanych schematów istniejących w całym społeczeństwie, możemy dostrzec rzeczy, które w innym przypadku nie byłyby może tak oczywiste.