17 (115)

Jak panowie z polityką,

Z Wiednia se sprowadzą granie:

Mnie zwać będą »dobrodziejką*:

Mego Wojtka »Jaśnie Panie«!

A gdy jadę do kościoła,

Luberya konie zacina,

Juz slysę jak naród woła \

Wiwat pani Kogueina! f

Wojtku tobie fracek sprawię.

Sobie sal za reńskich dwieście:

Bez lato w kąpielach bawię,

W zimie będę siedzieć w mieście.

A gdy jestem ;za granicą,

Wtedy myśląc zem Grefina,

Juz slysę jak miemcy krzycą: \ , ,

Wi geje Madam Kogueina! /

Do północka będę siadać,

Do południa leżeć w lózku.

Po polsku nie będę gadać,

Jeno zawdy po frajcuzku.

Zapusce długie pazury,

Gęba blada, kwaśna mina,

Wierzchem jedwab — spodem dziury \ , . Wiwat pani Kogueina!    f

WOJCIECH.

I cóz wy na to Stanisławie, praw^Tda ze moja Kaśka do krzty na wielką panią wygląda.

STANISŁAW.

Widzę ja to państwo, ale ciekawa rzec, co to będzie, jeśli kiej stary Bartek wróci?

WOJCIECH (cicho do Stanisława).

Bodaj ze was tez, ze nie umiecie języka w gębie utrzymać, (głośno) Coś Mośka nie widać,

OHŁOPI ARYSTOKRACI