Jeżeli chociaż jeden z pierwiastków równania charakterystycznego ma część rzeczywistą dodatnią, to układ jest niestabilny.
Jeżeli równanie charakterystyczne ma pierwiastki w lewej półpłaszczyźnie Gaussa oraz jednokrotne pierwiastki na osi liczb urojonych (np. jeden zerowy lub parę sprzężonych urojonych), to układ jest na granicy stabilności.
Jeżeli pierwiastki zerowe są wielokrotne, to układ jest niestabilny.