BSM UchnastC tif

K. UCHNAST _ SAMOLECZENIE BIOEMANACYJNYM SPRZĘŻENIEM...

W , Miwy/.s/.yin okresie stosowania metody B.S.M. spotykałem rut; / wieloma uwagami i pytaniami, które postaram się tu wyjaśni* od strony praktycznego działania w stosowaniu metody B.S.M. w zakresie, który będzie uzupełnieniem części pierwszej bardziej teoretycznej. Będzie to dodatkowy przyczynek do dalszych rozważań i badań naukowców z różnych dziedzin nauki i specjalistów praktyków medycyny, a najbardziej będzie przydatne dla ludzi chcących stosować metodę B.S.M. w praktyce samodzielnie w sytuacjach, w których nie będą w stanie uzyskać fachowej pomocy w tym zakresie.

4.2.1. Sposoby przykładania rąk (dłoni) na puszce mózgowej przy zabiegach B.S.M. i uwarunkowania ich skuteczności.

Zabiegi metodą B.S.M. możemy dokonywać nie tylko przykładając dłoń na powierzchni puszki mózgowej, lecz, jak to sygnalizowałem w definicji, także inne części ręki, jak: nadgarstek, przedramię, a także inne części ciała osiągając podobne rezultaty, pod warunkiem dokładnego przykrycia ciałem odpowiednich ośrodków kory mózgowej (zgodnie ze wskazówkami opisanymi w poprzednim podrozdziale o poszczególnych pozycjach układu dłoni). Należy założyć, iż ciało zwierzęcia np. psa, przylegające odpowiednio do głowy, Nwinno dać również rezultaty lecznicze. Sytuacje takie przecież mogą się zdarzyć w życiu (np.,.kiedy będziemy zdani w samotności tylko na taką możliwość). O możliwości tej świadczy fakt uzyskiwania podobnych rezultatów leczniczych u psa, kiedy trzymamy mu rękę na głowie w czasie jego choroby. Znany jest fakt działania uzdrowicielskiego w Ameryce Środkowej metodą staroindiańską, przez przykładanie do ciała chorego człowieka świnki morskiej. Oczywiście najwygodniej i najskuteczniej jest działać przez samoleczenie i przykładanie dłoni; o jej układaniu oraz trzymaniu będę dalej pisał.

Oprócz pozycji 5-tej, w której trzymamy obydwie dłonie na głowie, wszystkie inne pozycje wykonujemy jedną ręką. Dokładność układu dłoni (ręki) jest podstawą osiągania rezultatów lecz- ; niczych. Tolerancja w tej dokładności mieści się w granicy 0,5 cm, ! szczególnie w strefie czuciowej wzdłuż linii poprzecznej wyszu- j kanej na powierzchni puszki mózgowej, biegnącej nad bruzdą Rolanda.

Przyłożona dłoń ze ściśle zwartymi, wyprostowanymi palcami j winna przylegać całą swą powierzchnią do powierzchni głowy jak ¹ plaster przyklejony do niej. Należy przy tym unikać czynienia „daszków” z dłoni, jak to niektórzy nieświadomie czynili przez mimowolne zgięcia dłoni w pierwszych stawach palców, oraz roz- i wierania falców trzymanej ręki na głowie. Ich rozwarcie, nawet lekkie, często mimowolne może osłabić rezultaty a nawet ich nie

wywołać, szczególnie gdy zakrywają one ośrodki lub bliskie ich okolice, które niekiedy bywają dość rozległe, również odpowiedzialne za chorobę. Aby osiągnąć należyte przyleganie całej po-, wierzchni dłoni, najlepiej jest odchylić kciuk od dłoni, w celu spłaszczenia powierzchni przylegającej do głowy, a w pozycji 5-ej w tym celu odchylić do tyłu łokcie trzymanych rąk na głowie.

Dokładność przylegania dłoni do głowy jest niezbędna, gdyż zabezpiecza nam należyte dokonywanie sprzężenia zwrotnego bioemanacji, zachodzącego pomiędzy trzymaną dłonią na głowie a mózgiem, zwiększając przez tó skuteczność zabiegu (dzięki zapobieganiu rozpraszania się bioemanacji na powierzchni styku ręki z głową). W przebiegu bioemanacyjnego sprzężenia zwrotnego włosy na głowie nie stanowią żadnej przeszkody. Należy przy tym zaznaczyć, że najważniejsza role w uzyskaniu optymalnego aj*rzężenia zwrotnego bioemanacji na dłoni, przylegającej Jo powierzeniu głowy, odgrywają kłęby mięśni kciuka i małego ptlct, jlkd najbardziej grupę warstwy~ciała na dłoni. Najprawdopodobniej ten warunek powoduje najskuteczniejsze reakcje leczmćze. Tak więc przy B.S.M. nie wchodzą w’rachubę jakiekolwiek punktowe naciski wibracyjne na głowie, jak czyni się to przy presopunktu-rze i akupunkturze w oddziaływaniu na nerwy obwodowe czaszkowe i kręgowe.

Ułożoną, jak wyżej podano, dłoń na głowie należy trzymać bez poruszeń, większych nacisków i przerw w trakcie zabiegu. Zabieg z tak trzymaną dłonią na głowie można dokonywać praktycznie w każdej pozycji chorego: stojąc, siedząc czy leżąc, w zależności od okoliczności i stanu, w jakim znajduje się chory. Jednakże ze względu na szybkie męczenie się rąk trzymanych dłużej na głowie szczególnie w pozycji 5-ej, najlepiej jest, jeśli chory czyni zabieg leżąc na wznak. Dobrze jest w pozycji leżącej podkładać coś pod łokcie rąk trzymanych na głowie (np. małe podu-szeczki) co pozwala na dokonywanie zabiegu przez dłuższy czas, np. przez 20 min. i dłużej nawet.

W przypadkach niemożności spełnienia powyższych warunków wykonywania zabiegów, szczególnie u nerwowo chorych, nie wytrzymujących (bez pomocy kontrolnej innej osoby) trzymania ręki na głowie w określonej pozycji przez dłuższy czas (lub u zwierząt niepozwalających trzymać sobie ręki na głowie), zmuszeni jesteśmy do częstych ale krótkotrwałych zabiegów trzymania ręki na głowie lub do ograniczenia się tylko do głaskania ich głowy w danej pozycji. Oczywiście, w tych przypadkach rezultaty lecznicze będą dużo słabsze, a czas leczenia odpowiednio się wydłuży. Na marginesie tego sposobu postępowania w B.S.M. należy zauważyć, jak wielką rolę spełniają w zdrowiu dziecka, a także do-