CCF20090831078

132 Świadomość

; ności, w której było ono tylko czymś towarzyszącym ¹. | Albowiem tylko postrzeżenie zawiera w swojej istocie j negację, różnicę, czyli różnorodność.

[i. Proste pojęcie rzeczy]

Ta oto rzecz zostaje więc założona w postrzeżeniu jako nie ta, czyli jako zniesiona, ale wskutęk...tego.nie staje się ona niczym, lecz nicością ■ określoną, czyli nicością pewnej treści, mianowicie tej oto rzeczy²-/Toteż moment zmysłowy występuje tu jeszcze, ale nić tak, jak miał występować w pewności zmysłowej, jako rzecz jednostkowa naszego mniemania, lecz jako coś ogólnego albo jako coś, co później określi się jako pewna własność (Eigenschąft). ś?niesienie występuje tu w swojej prawdziwej, podwójnej roli, tak jak to widzieliśmy przy omawianiu negatywnośd: jest ono jednocześnie negowaniem i zachowywaniem. Nicość, jako nicość tej oto rzeczy zachowuje swą bezpośredniość i jest sama czymś zmysłowym, ale jest to bezpośredniość ogólna.

Byt jest jednak czymś ogólnym dzięki temu, że zawiera w sobie zapośredniczenie albo negatywność; kiedy zaś wyraża tę swoją ogólność jako byt bezpośredni, jest wyróżnioną, określoną własnością. Ale wraz z jedną własnością zostaje założona wielość takich własności: jedna jako negacja drugiej. Ponieważ własności te założone są w prostej niezłoioności tego, co ogólne, określo-ności te (Bestimmtheiten) — które cechami stają się

właściwie dopiero przez dalsze dodatkowe określenie — odnoszą się li tylko do siebie samych i pozostają wobec 91 siebie wzajemnie obojętne;, każda jest dla siebie, wolna od innych. Ale prosta, samej sobie równa ogólność jest ze swej strony także różna od tych swoich określo-ności i wolna od nich. Jest ona czystym odnoszeniem siebie do siebie saniej, czyli medium, w którym wszystkie te określoności się znajdują; w niej jako w prostej jedności wzajemnie się one przenikają, ale nie dotykają; gdyż właśnie dzięki udziałowi w tej ogólności są one wzajemnie wobec siebie obojętne ³.

To abstrakcyjne ogólne medium, które nazwać możemy rzeczowością (Dingheit) w ogóle, czyli czystą istotą, nie jest niczym innym, jak tylko naszym „tu“ czy „teraz — takim, jakim się ono okazało, mianowicie prostym współistnieniem wielu „tu“ i „teraz¹¹; ale każde z tych wielu jest w swej określoności samo również prostą ogólnością. Ta oto sól jest prostym „tu“, ale jednocześnie czymś wielorakim: jest biała i także słona, i także ma kształt sześcianiu, i także określony ciężar itd. Wszystkie te mnogie cechy zawarte są w jednym prostym , „tu“, w którym się przeto wzajemnie przenikają; żadna ¹ z nich nie posiada innego „tu“ niż druga, każda jest j wszędzie w tym samym „tu“, co inne, a jednocześnie , nie oddziaływają one na siebie w tym wzajemnymi przenikaniu się, mimo że nie są oddzielone od siebie j przez różne „tu“. Biała barwa nic wpływa na-kształt sześcienny ani nie zmienia go, barwa i kształt nie wpływają na słoność itd., ale każda z tych własności —jako

** Patrz przypis do „Aufheben” str, ag.

1

Czymś towarzyszącym = das Beiherspielende; patrz przy

2

pis na str. 115},

3

Świadomość przechodząc z mniemania do postrzegania (ujmo-i ^; Wania tego, co. jest naprawdę) zmienia także swój przedmiot: „das ; Dieses" przechodzi w rzecz i jej własności.