:
;i —
owie ) drukowe
z ba-
Nad-
ucz-
Izian
•ozu-
lowa
:enia
Ale wymaga to spełnienia pewnych warunków: atrakcyjnego mówcy (np. badacza źródeł Amazonki), atrakcyjnego tematu (np. historia życia Morrisona), atrakcyjnego sposobu mówienia (z uwzględnienim nieomal hipnotyzowania słuchaczy).
Niestety życie rozwielitek i wojny rzymskie, czy też życiorysy naszych wieszczów, nie budzą tak powszechnej ciekawości! (A mogłyby gdyby...)
Na zakończenie — trzeba pamiętać o podsumowaniu i przeznaczeniu czasu na pytania uczniów i wyjaśnienia oraz pytania sprawdzające postawione przez nauczyciela! (Chociażby takie „Jak myślicie do czego to się przydaje w życiu?”)
Przypominam, że informacje kilkakrotnie powtórzone i poddane obróbce intelektualnej są lepiej zapamiętywane!
Wykład jest niezbędny przy przekazywaniu wiedzy, oczywiście warto podeprzeć słowa, materiałem prezentacyjnym (wykresami, planszami itd) i wzbogacić pokazami, demonstracjami. Wreszcie — utrwalić przekazywane treści przy pomocy kreatywnych technik, jak działania czy prace ustne i pisemne wykorzystujące różne konwencje formalne (drama, projekt, opracowanie instrukcji, redefiniowanie własnymi słowami, napisanie eseju na prowokacyjnie sformułowany temat i tak dalej).
lości
traci
iłem
■ania
rdzo
:po-
ltakt i lub
z się
mia-
ter-
iktu-
nen-
słu-
:cm-
PODSTAWOWE BŁĘDY NAUCZYCIELA:
• chaos wypowiedzi, nadmierna dygresyjność
• niedostosowanie słownikowe (np. tłumaczenie pojęć nieznanych przez inne nieznane)
• brak słów wyzwalających „wędrówkę” w wyobraźni do opowiadanego świata
• krytykowanie postawionych pytań (każde pytanie jest dobre, to przecież ich ciekawość!)
• słaba komunikacja (nie reagowanie na komunikaty zwrotne od klasy, mówienie „mimo wszystko”)
• brak dobrego wstępu, brak podsumowania, brak perspektywy aplikacyjnej danego obszaru wiedzy czy umiejętności, czyli „wiedza w zawieszeniu”
• zbyt długie zdania (w tekście zawsze można wrócić do wcześniejszych partii materiału i się odnaleźć, w czasie wykładu — niestety nie)
• używanie zbyt wielu wyrazów niekoniecznych np.: zaimków (taki, jakiś); przysłówków, partykuł (niemal, niestety, trochę), wyrażeń niepewności (chyba, może)
• nadmierna liczba zaprzeczeń (i'nie jest tak, że oni nie potrzebują i nie mają chęci do uczenia się)
• nadużywanie trybu warunkowego
• czytanie tekstu z podręcznika!
— 89 —