DSC01088

.7

Tiny i jcuncj jm/uy stale przez niebezpieczeństwo tureckie, z drugiej przez antyfeudalne ruchy społeczne wewnątrz kraju, szukał przez cały czas swego panowania oparcia w Habsburgach, w pewnych okresach wbrew woli większości narodu ■węgierskiego.

Mówiąc więc o antagonizmie jagiellońsko—habsburskim należy co najmniej od 1401 r. rozumieć pod tym terminem przede wszystkim przeciwieństwa polsko— -habsburskie. Istniały one w ciągu całego omówionego okresu, lecz stopień ich nasilenia był w poszczególnych fazach różny.

Stałe istnienie pewnego rodzaju napięcia z Habsburgami uwarunkowane było przede wszystkim stosunkiem cesarstwa do rezultatów II pokoju toruńskiego w Prusach Zakonnych i Królewskich. Nie była to wszakże jedyna przyczyna wzajemnej nieufności. Groźba opanowania przez Habsburgów krajów naddunaj-skich odgrywała nieraz równie ważną rolę i co ciekawe — w Polsce w niektórych okresach o wiele lepiej zdawano sobie sprawę z niebezpiecznych konsekwencji