r
Roman Wiarnszewski
nic W ramach traktatów, jak to proponc \
noczonych/ propozycja zyskała akceptach5 P'»pr- '
"*> Tfw CzSwiekaJak i Rady Społeczno^? mis/1 Pr ja]s/ych prac nic podjęto i jedynie w 1973 J -S
wyraziło opinię o potrzebie zastosowania nieO^,« 11 . ,l,inie praw człowieka. W trakcie prar °'v>'ch
k;S,’do litowej Konferencji Praw Człowieka’ pon^f<!J
nawołujące do wzmocnień,a systemu ochro "*P»iC ramach ONZ. Między innymi organizacja ^3
iSSJ te
Deklaracja
Wiedeńska
dzyreeioH-.i.-,— „ ■ . . Ła,ania a, "ue.
steeo pierwszego wieku zorganizowane) przez Rade En, “H.
ni eż kraje Ameryki Łacińskiej poparły tę ideę w deklaracji^ K Pomimo tego poparcie w trakcie obrad Światowi cji Praw Człowieka, które odbywały się w Wiedniu w d' czerwca 1993 r., ścierały się różne koncepcje tego urzęduj ^ tacie dopiero ostatniego dnia Konferencji udało się uzyska a ^ sus w tej sprawie. W przyjętej wówczas Deklaracji Wiedeń Ingramie Działania czytamy. „Światowa Konferencja Prawe ka zaleca Zgromadzeniu Ogólnemu, by na swej czterdzi Czi°'vie-sesji—przy rozpatrywaniu sprawozdania z Konferencji^ ^ częlo, jako sprawę pierwszorzędnej wagi, rozpatrywani^2^
nctanoiA/ipnia Wvęnkipan knmiQar7a Hrs -----r>'
j- i * 1 -ja-' u y wanie
powołanie
ustanowienia Wysokiego Komisarza do spraw Praw C w celu popierania i ochrony wszystkich praw człowieka" *eka Powyższe zalecenie Światowej Konferencji stało '
Wij do prac podjętych w ramach Grupy Roboczej ustanowił! WSI<' Trzeci Komitet Zgromadzenia Ogólnego. Prace te zakn' i®® przyjęciem 20 grudnia 1993 r. przez konsensus przez 7», ^ me Ogólne rezolucji o „Wysokim Komisarzu dla promociiT^ wszystkich praw człowieka".™ Zgodnie z paragraf™ 1 !'*
Wysoki Komisarz jest „urzędnikiem OrganiLdi NarodówTd''' czonych odpowiedzialnym przede wszystkim za dzŁSl izaqi Narodów Zjednoczonych w dziedzinie praw człowieka ni
° yet • Komisarz jest nominowany przez
;pm;7/CSAdd.rLII,Zd"ii'6czenvca 1967 r-
r-N,uk i,rawnych rAN'p*
gromadzeń,e Ogólnego 48/141. *