kpiup0074

1. Wytyczne do konstruowania przyrządów precyzyjnych

58

aj

1,25,

^y

y

b)

c)

JOL

1,25, tJ

-g--

ł

..i

%

Rys. 1.58. Toczenie lub frezowanie kołnierza: a) źle -- kołnierz wiotki, duża powierzchnia do skrawania; b) lepiej — kołnierz podparty żebrem, mniejsza powierzchnia do skrawania (/₁ > l₂)

Rys. 1.57. Wiotki element walcowy: a) źle — toczenie i szlifowanie w kiach na całej długości z pręta o średnicy d, dużo materiału do skrawania, podczas szlifowania otrzymamy kształt beczkowaty (d₂ > d_t ), brak wybiegu dla tarczy szlifierskiej w s; b) lepiej, toczenie na całej długości z pręta o średnicy d, szlifowanie partii końcowych — mniejsze momenty zginające podczas szlifowania, uzyskanie dużej dokładności średnic d₃ i d₄, dużo materiału do skrawania, wybieg dla tarczy szlifierskiej w s; c) bardzo dobrze — pręt 1 szlifowany bezkłowo, duża dokładność d_s, bardzo mało materiału do skrawania, krążek 2 przynitowany

Rys. 1.59. Obróbka odlewu: a) źle — zbyt krótka powierzchnia bazowa A, powierzchnie B i C na różnym poziomie, brak swobodnego wejścia i wyjścia narzędzia i utrudnione jego dojście do powierzchni B, b) dobrze nie ma wyszczególnionych poprzednio wad, 1 — narzędzie powierzchnie elementów obrabianych dociskane do stołu obrabiarki lub przyrządu obróbkowego, ale np. w przedmiotach toczonych na automatach tokarskich lub rewolwerówkach powierzchną bazową jest czoło przedmiotu, a przy wierceniu otworów nieprzelotowych — powierzchnia elementu. Nieprzestrzeganie zasady wymiarowania od baz obróbkowych powoduje zawężenie tolerancji obróbkowych wymiarów tolerowanych i zwiększenie kosztów produkcji. Wyjątek stanowią wymiary sprzęgające powierzchnie kształtowane narzędziami kształtowymi.