P1050220

58

Karet Pata

[8]

zmiennej w. Samo h>,, jest typu ot, tj. typu Masy, ale nie oznacza określonej klasy, jest tylko formą, która w każdym możliwym świecie wyznacza określoną Masę. Tak więc podstawienie zmiennej w określa, który z możliwych światów zostanie wybrany i jak będzie wyglądała odpowiednia Masa.

Reguła sMadniowa (iii) umożliwia wprowadzenie innych wyrażeń funkcyjnych w języku L„:

(iii) Ar Z)    XzD

Pa    ap

tj. jeżeli z jest zmienną typu P, zaś D — wyrażeniem typu a, to wyrażenie A z D jest wyrażeniem typu ap. Użyte w regule (iii) A jest operatorem abstrakcji, za pomocą którego można utworzyć funkcję. Wyrażenie A z D odnosi się więc do funkcji, która przyporządkowuje każdej jednostce b typu /? jednostkę typu a oznaczaną przez wyrażenie D, kiedy zmienna z przyjmuje wartość b.

Wróćmy do wyrażenia    i włączmy do niego operator A. Otrzymujemy

wyrażenie A w (L_milw_ltJ,), które zgodnie z regułą (iii) jest typu on, tzn. jest sądem.

Język pozwala nam explicite ustalić, do jakich jednostek odnoszą się wyrażenia języka naturalnego. Dzięki temu, że typy w języku L są zarówno syntak-tyczne jak i ontologiczne, składnia wyrażeń w odbija bezpośrednio strukturę semantyczną opisywanych wyrażeń.

Reprezentacje semantyczne zdań zapisywane w L„ jasno wskazują na to, że wyrażenia języka naturalnego mówią przede wszystkim o pojęciach, a nie o eksten-sjach.

Z drugiej strony, zdajemy sobie jasno sprawę z tego, że typy w języku L_u nie chwytają części informacji właściwej jednostkom leksykalnym języka naturalnego, mianowicie ich szczególnych cech semantycznych. Ta część opisu semantycznego może być jednak włączona w ramy przedstawione wyżej. Istnieją przynajmniej dwa możliwe rozwiązania: możemy użyć albo semantycznych cech dystynktywnych, albo postulatów znaczeniowych.

3. STRUKTURA SŁOWNIKA V

Celem analizy w teorii trójek uporządkowanych jest:

a)    dokonać analizy wyrażenia językowego E i przedstawić jej rezultaty w postaci wykresu o kształcie drzewa.

b)    móc dokonać przejścia od E do C, tj. od wyrażenia językowego do jego RS (zapisanej w L ), w oparciu o wykres E,

c)    odnaleźć odpowiedni punkt w przestrzeni postaw A.

Aby tego dokonać, potrzebujemy specjalnej odmiany słownika, tj. słownika V, oraz odmiany gramatyki czy też tego, co nazywamy tabelami pragmatyczno-syn-taktycznymi (PS) i syntaktyczno-kombinatorycznymi (SK) /10/, /6/.

Słownik V zawiera listę jednostek leksykalnych języka naturalnego (w niniejszej pracy przytaczamy fragment takiego słownika dla języka czeskiego) oraz odpowiednią