P5281044

t Gai ypKWii

dokonywano jednak bliżej Je) WfflfWMj lyMematyki 1 częito problematykę biblimelit/miwc/i pr/yd/keUnn do różnych działów Iwoflonycb tdm lów^ł), Inny punki widrenii prercniowjly m ojói pitny podręczników 1 proęra-my ki/telifflia bibliotekarzy Pirmwy pleń podręcznika btbhokkanktffo przedstawił w 1921 r, A Bukemrujcr na Międiyiurodowym Kongreiw BMmv Kliny 1 Bibliofilów * Pnyżi^u, w 19)5 r nowy plin opncowd ZBP**. Do realizacji obu zamicr/cń me dodo, opublikowano jedynie kilka pozycji, które mogły służyć pomocą w pracy bądź bibliotekom naukowym, bądź powszechnym (oświatowym) i szkolnym. W początkowym okresie II Rzeczypospolitej wyraźnie rozgraniczano zasób wiedzy, którą powinien opanować bibliottkarz naukowy od zasobu przeznaczonego dla bibliotekarzy oświatowych. Inne lei były programy kształcenia. Bibliotekarze naukowi zdobywali kwalifikacje za wodowt najczęściej przez praktykę i samokształcenie albo u specjalnych kursach. w 1930 r. uslitlono dla nieb państwowe egzaminy 11II stopnu Dla bibliotekarzy oświatowych istniało kilka szkól ”, poza tym mogli dokształcać u? również, na kursach, z których najwyższy poziom miały kuny organizowane przez Bibliotekę Publiczną iii, st. Warszawy I Poradnię Biblioteczną ZBP.

Struktura podręczników i programów kształcenia opierała się zazwyczaj na trzech równorzędnych filarach: wiedzy o książce,o bibliografii i o bibliotekach, nie licząc dziedzin czy umiejętności pozabihlintccznych^u, Z nauki o książce wybierano tylko tę problematykę, która może być przydatna w pracy bibliotecznej i mc podkreślano nadrzędności tej dyscypliny nad bibliotekoznawstwem, Nadrzędność tę zaznaczył wyraźnie jedynie program kursów Biblioteki Publicznej m st, Warszawy, opracowany przez l Bykowskiego zgodnie z jego poglądami dotyczącymi bibliotekoznawstwa *[

Obszar wiedzy, związany ściśle 2 biblioteką, dzielono w pierwszym okresie dwudziestolecia na dwie zasadnicze części: bibliotekoznawstwo i bibliotekarstwo. W zakres bibliotekoznawstwa włączano problematykę, która miała Indziej teoretyczny charakter, Birkcnmajcr w swym planie podręcznika nazwał ją biblio-ihńomit miifitjiit - bibliotekarstwo naukowe - i zawarł w nim historię bibliotek, bibliotekarstwa i zawodu bibliotekarza, poza tym politykę biblio

^,;S Vncl>Wietcijriulm «p riz.

^4,A Hifke»nijcr

(»11 c n i e, Mn MMt/iw, Wioch* 197), 12H1 ^u ..ft/ejljd Biblioteczny", 19)), R. 9,! 2. i 19*91.

¹¹ D*ulctnu S/koli Pucuonic Społecznych t wyd/ulom hihliodckifUim ftbbej M* cicrzy Szkolnej (1929-19)2) Mnonczu KocJukKojm Szkoli BMiolekinki prn Bibi* Ket hWionc) m V Wmzawy (1929-19)9) oraz kierunek biblioicUhki, WpMWliy przez H. Kodliń%ką na Wydmie Mi|ojinnyin WWP (I9JH9J9). ^ąl Gaci-Dąbrowski. NivkolMłcf*wmrlbpŚNMI+ wwRocaukR Hihlwtouflc', 1979.12), Ł 2, t IJMil.

⁰ „Biuletyn Biblioteki Publicznej tu. it, Wirmf, 19)0, Ł 2, i 51*53; por, tt L B y* b O »i i i hikcMir JZio. WUoffti la kNiokkwit*o, Kik 19)1