pedag4

błędów, dla pozostałych dzieci - tylko 3. Chętnie o tym z panem porozmawiam, moglibyśmy się spotkać za godzinę lub innego dnia? Teraz muszę wracać na zebranie.

Ojciec: No dobrze, zadzwonię do pani, żeby się umówić.

Nauczycielka: Bardzo proszę. Czekam na telefon. Do widzenia.

W przytoczonych przykładach reakcje nauczycielek były odmienne: pierwsza, choć początkowo starała sic zachowywać przyjaźnie, nic ustrzegła się pouczającego tonu, co zostało prawdopodobnie odebrane przez matkę jako protekcjonalizm i wzmogło jej zacietrzewienie. Druga nauczycielka uniknęła odpowiadania wrogością, dzięki czemu nie nastąpiła eskalacja negatywnych emocji i możliwe było przeprowadzenie dość rzeczowej rozmowy.

Skrajnym przejawem nieprzyjaznej postawy rodziców⁷ wobec nauczyciela i szkoły jest agresja - słowna (obrzucanie wyzwiskami, wypowiadanie obraźli-wych komentarzy’, złośliwość, groźby), a nawet fizyczna (popychanie, rzucanie przedmiotami, szarpanie za włosy, bicie). W przypadku napaści fizycznej nie ma, oczywiście, miejsca na próby uspokojenia rodzica poprzez okazywanie mu zrozumienia (parafrazowanie). Należy po prostu możliwie szybko wezwać pomoc i odizolować się od agresywnej osoby. Na agresję słowną lepiej jednak odpowiedzieć w sposób opanowany, znieść pierwszy atak, unikając okazywania skrajnie negatywnych emocji.

Artur, uczeń szóstej klasy, ma bardzo słabe oceny, choć jest dość zdolny. Jest bardzo wulgarny i agresywny wobec kolegów, większość dzieci boi się go i stara się „nie wchodzić mu w drogę”. Wobec nauczycieli bywa arogancki, okazuje im lekceważenie, odmawia odpowiedzi, bez pytania wychodzi z klasy w czasie lekcji. Ostatnio odezwał się bardzo obraźliwie do wychowawczyni, gdy poprosiła, by wrócił na swoje miejsce, bo lekcja się jeszcze nie skończyła: „Dla mnie się skończyła. Sąciekaw^:sze rzeczy, niż słuchanie tych p...ł”. Nauczycielka listownie wezwała do szkoły rodziców⁷. Przyszła bardzo rozzłoszczona matka i z miejsca zaatakowała: „Już dawno miałam zamiar przyjść i powiedzieć, żeby się pani przestała czepiać mojego Artura. Uw zięła się pani na niego! Dzieciak nie może już nawet wyjść do kibla! Co to jest, poprawczak czy⁷ szkoła? Jak się pani nie odczepi, to mój mąż z panią pogada!” - wykrzyczała i wyszła. Nauczycielka nie próbowała jej przerywać, widząc, że nawiązanie rozmowy w tej sytuacji jest niemożliwe.

Zetknięcie się z wrogością, napastliwością lub agresją ze strony rodzica niesie bardzo silne, negatywne emocje. Niektórzy nauczyciele czują się w takich sytuacjach tak bardzo poniżeni, upokorzeni, że starają się ukry ć przykre zajście przed swoimi kolegami oraz rodziną i możliwie sz\'bko o wszystkim zapomnieć. Taka strategia radzenia sobie z negatywnymi emocjami może jednak okazać się niekorzystna w dłuższej perspektywie, łączy się bowiem z ryzykiem obniżenia poczucia własnej wartości nauczyciela, narastania niepewności i lęków oraz obniżenia

www.wsip.com.pl 107